Westerse landen moeten goed nadenken of ze zich militair willen bemoeien met de oorlog in Syrië. Als het Westen overgaat tot bombardementen op het regime van president Bashar al-Assad fungeert het onbewust als de luchtmacht voor Al-Qa’ida in Syrië.
In de film Tomorrow Never Dies (1997) doet 007 er alles aan om de wereld te redden. De vijand is een invloedrijke mediamagnaat. Hij probeert een wereldoorlog te ontketenen met het oogmerk om zelf de baas van de wereld te worden.
Maar daarvoor moeten eerst de supermachten elkaar vernietigen. Daarom lokt hij conflicten uit en zet valkuilen op voor de supermachten. De mediamagnaat bepaalt de krantenkoppen en headlines van journaals.
De westerse fictie loopt altijd op de werkelijkheid vooruit.
Syrië
De headlines van het nieuws werden ditmaal bepaald door Syrië. Alle nationale en internationale kranten openden met de afschuwelijke foto’s van dode kinderen in Syrië. Iemand maakte deze weerzinwekkende beelden in of nabij Damascus. Hij stuurde ze de wereld in.
CNN en andere internationale zenders namen het over. Daarmee was de missie van de persoon die de beelden had gemaakt, geslaagd: Assad viel met gifgas zijn eigen volk aan. Dat was de missie. Nee, de missie was het beeld van de dode kinderen. Ook dit is geslaagd.
Doel
Wie heeft deze beelden gemaakt? Wie waren de slachtoffers van die gifgasaanval? Waar en wanneer zijn de beelden precies gemaakt? Dit zijn vragen waarvoor nauwelijks een betrouwbaar antwoord bestaat.
Iemand of een groep mensen wil met deze beelden een doel, een militair doel wil bereiken. Welk doel wil men met deze afschuwelijke beelden bereiken?
Deze beelden moeten een morele toestand in het leven roepen bij de wereldburgers en de leiders van de westerse wereld. Deze morele toestand kan slechts tegemoet getreden worden door westerse luchtbombardementen op het leger van president Assad. Nogmaals: men wil met deze afschuwelijke beelden het Westen betrekken bij de burgeroorlog in Syrië.
Aanval
We weten niet of er een chemische aanval heeft plaatsgehad in Syrië. En als dat het geval is, weten we niet wie deze aanval heeft ingezet. Het regime van Bashar al-Assad heeft geen enkele baat bij een dergelijk aanval.
Met behulp van Iran en Hezbollah heeft Assad juist in de voorbije maanden enkele militaire successen geboekt. Er wordt in het Midden-Oosten van alles en nog wat beweerd: het zou het werk zijn van een aantal muitende officieren binnen het regime om hiermee de val van Assad te bespoedigen.
Ook wordt er gezegd dat de aanval het werk zou zijn van het Iraanse regime. En er worden nog meer complotten en theorieën verzonnen zonder overtuigend bewijsmateriaal.
Onwetendheid
Voor alle duidelijkheid: ik weet niet wat er is gebeurd. En ik ben bang dat ook in het Westen niemand precies weet of er echt een chemische aanval door Assad of anderen is ingezet.
Terwijl ik niets weet, kan ik ook niets ontkennen. Wat is de consequentie van deze onwetendheid? Eerst onderzoeken. En als er niet kan worden onderzocht? Niks doen. Is dat onverantwoord?
Actie
Wanneer we weten dat deze beelden met het oogmerk zijn gemaakt om het Westen te betrekken bij de Syrische burgeroorlog, dan is het toch zonneklaar dat het Westen zonder een voorafgaand onderzoek geen enkele actie mag ondernemen.
De stelling van Parijs dat een alliantie van Frankrijk, Groot-Brittannië en Amerika het Assad-regime moet bombarderen, is ronduit dwaas. Het was ook een teken van dwaasheid toen Frankrijk en Groot-Brittannië Amerika dwongen om een tijdelijke luchtmacht te vormen voor de ‘Libische vrijheidsstrijders’.
En dat was en is een bende van criminelen, islamitische terroristen, maar ook gewone vrijheidslievende burgers. Nu probeert het Egyptische leger de smokkel van wapens en de komst van terroristen uit Libië te verhinderen. Desondanks praat Parijs over Syrië alsof het in een dronken toestand verkeert.
Luchtmacht
Mocht het Westen het besluit nemen om het Assad-regime te bombarderen, dan fungeert het Westen onbewust als de luchtmacht van Al-Qa’ida-filialen in Syrië. De salafistische jihadisten zullen enorm baat hebben bij de westerse luchtaanvallen op het Syrische leger. Moet de internationale gemeenschap passief blijven toekijken hoe de Syriërs en de supranationale jihadisten elkaar afslachten?
Nee, dat beweer ik niet. Maar de wereld moet goed nadenken voordat men tot een actie overgaat. Vooral moet men durven de consequenties daarvan onder ogen te zien. Precies om die redenen is de stafchef van de Amerikaanse strijdkrachten van mening dat Amerika zich militair niet moet gaan bemoeien met Syrië.
Krachten
De westerse media moeten uitkijken dat zij niet, onbewust, een instrument worden in de handen van duistere krachten.
Tegelijkertijd moet het Westen zich volledig voorbereiden op de toenemende economische problemen en veiligheidsrisico’s die zich door de instabiliteit in het Midden-Oosten en Noord-Afrika voordoen.