Goed dat minister Asscher de problemen met arbeidsmigranten vanuit Midden- en Oost-Europa wil aanpakken. Maar hij gaat het nog moeilijk krijgen om Brussel en de werkgeverslobby te overtuigen.
Minister van Sociale Zaken Lodewijk Asscher (PvdA) wil dat de Europese Unie de problemen als gevolg van het vrije verkeer van personen aanpakt. Een terechte wens, die hij al eerder in Brussel aankaartte. Maar daar ving hij bot: landen moeten die problemen zelf aanpakken, vindt eurocommissaris László Andor van Sociale Zaken.
Zo is het inderdaad geregeld in Europa. Maar zoals met veel zaken doen landen dat niet. Ze controleren niet of Europese subsides wel goed worden besteed en ook niet of bedrijven die zich alleen met hun brievenbus in hun land vestigen, er ook daadwerkelijk actief zijn.
Moeilijk aantoonbaar
Zo zijn we getrouwd in de Unie: we spreken veel af, maar houden ons nergens aan.
En nu wil Asscher met andere Europese landen ‘het misbruik uitroeien’. Dat wordt nog een hele klus, want wat hij misbruik vindt – buitenlandse werknemers die via allerlei schijnconstructies tegen lagere lonen werken en de al dan niet werkwillige laagopgeleide Nederlander verdringen – zien anderen als gezonde concurrentie. Tja, en die schijnconstructies zijn moeilijk aantoonbaar.
Uitwassen
Intussen ligt de transportsector in Nederland op z’n gat, is 12 procent van de werknemers in de landbouw afkomstig uit Midden- en Oost-Europa en loopt de werkloosheid op. Om maar te zwijgen van misbruik van sociale voorzieningen en de problemen met huisvesting van arbeidsmigranten.
Volgens werkgeversvoorman Bernard Wientjes (VNO-NCW) is Asschers plan overbodig: de sociale partners hebben al in het sociaal akkoord afspraken gemaakt om de uitwassen aan te pakken. Bovendien krijgt hij via zijn achterban geen signalen van problemen.
Hele klus
Dat zal wel: alsof de werkgevers die profiteren van de stroom arbeidsmigranten gaan klagen. Over de sociale problemen klaagt ook niemand bij Wientjes, maar bij de politiek.
Uitbuiting aanpakken en uitkeringstoerisme tegengaan – daarover repte Asscher niet – zijn zaken die Europese ministers gezamenlijk in Brussel moeten aanpakken. Dat wordt nog een hele klus.
In Brussel werkt het net als elders in de politiek: ze hebben het er liever over nieuw beleid dan dat ze terugkijken op mislukt oud beleid.