De Europese Unie heeft de afgelopen jaren een miljard euro besteed aan Palestijnse ‘spookambtenaren’. Goed dat de Europese Rekenkamer dit soort wanbetalingen aan de kaak stelt.
De Europese Rekenkamer ontpopt zich tot ontmaskeraar van slecht Europees beleid. De miljardenuitgaven aan nabuurschapsgeld, pre-toetredingsgeld en andere hulpprogramma’s aan landen buiten de Unie, blijken maar al te vaak weggegooid geld.
Het jongste rapport gaat over de besteding van een miljard euro die tussen 2008 en 2012 is betaald aan 170.000 ambtenaren in Gaza van wie bijna de helft niet aan het werk bleek.
Hamas
Bij sommige diensten, zo bleek uit steekproeven, was dat percentage nog hoger. Dit zou het gevolg zijn van de verdeeldheid binnen de Palestijnse Autoriteit. Ze verschijnen niet meer op hun werk sinds Hamas in 2007 aan de macht kwam.
De Unie heeft sinds 1994 al 5,6 miljard euro betaald aan de Palestijnse Autoriteit om een tweestatenoplossing te bevorderen in het Israëlisch-Palestijnse conflict.
De miljard euro steun die de Rekenkamer nu heeft onderzocht, valt onder het zogenoemde PEGASE DFS-programma waaraan ook andere donoren betalen. Maar die hebben hun betalingen afgebouwd. De Europese Unie blijkt het braafste jongetje van de klas en is blijven doorbetalen ondanks dat het geld aan spookambtenaren werd besteed.
Rust bewaren
Het moge zo zijn dat de Unie met de steun ook de rust bevordert in het conflictgebied, zoals PvdA-Europarlementariër Thijs Berman tevreden constateert, maar dit is wel een erg luxe vorm van rust bewaren. Het komt uiteindelijk neer op het weggooien van Europees en dus Nederlands belastinggeld. Dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.
Verontrusting
De Rekenkamer constateert het heel netjes: hoewel PEGASE de publieke dienst moet steunen ten behoeve van het Palestijnse volk, ondersteunt het betalen van niet-werkende ambtenaren dat doel niet. De onderzoekers bevelen de Europese politici aan onmiddellijk met de hulp te stoppen.
Het rapport van de Rekenkamer kan met eenzelfde rapport over steun aan Egypte op de stapel onthullende onderzoeken van dezelfde instelling die de Unie als geheel schaden: ze ondermijnen het draagvlak bij de burger.
Daar mag wel wat meer politiek debat en politieke verontrusting over zijn.