Hoewel de onrust in Oost-Oekraïne verdacht veel lijkt op het voorspel van de Krim-annexatie, zijn er enkele cruciale verschillen. Het is waarschijnlijk dat Rusland kiest voor een andere tactiek dan op de Krim.
De website van het Witte Huis meldt dat er een petitie circuleert waarin wordt gepleit om Alaska – dat in 1867 door Rusland aan de Verenigde Staten werd verkocht – terug te brengen binnen de grenzen van het oude moederland. Gekker moet het niet worden.
Alaska zal nog wel een poosje buiten bereik van de Russen blijven, voor Oekraïne ligt dat wel anders. In het oostelijk deel van dat land is een gevaarlijke ontwikkeling gaande.
Soeverein
Pro-Russische activisten in steden als Donetsk en Charkov bestormden maandag overheidsgebouwen, riepen soevereine volksrepublieken uit en vroegen om spoedige referenda over aansluiting bij Rusland.
Al mag de geschiedenis zich dan nooit herhalen, dit scenario lijkt verdacht veel op het voorspel van de afscheiding van de Krim, eerder dit jaar.
Maar verschillen zijn er dus ook. Op de Krim vormen de Russen een grote meerderheid, in het oosten van Oekraïne zijn ze zwaar in de minderheid. De Krim behoorde tot 1954 aan Rusland, Oekraïne was een Sovjetrepubliek maar maakte nooit deel uit van Rusland.
Veertigduizend militairen
De vraag is hoeverre Moskou gehoor zal geven aan de ‘spontane roep’ om assistentie van de kameraden in Donetsk en Charkov. Volgens Philip Breedlove, de militaire opperbevelhebber van de NAVO, zijn de Russen in staat om Oost-Oekraïne in een kleine week op te rollen.
De Russen hebben veertigduizend militairen aan de grens, zij kunnen binnen twaalf uur Oekraïne binnenvallen. Toch zal het Kremlin het kruit waarschijnlijk zoveel mogelijk drooghouden.
Op die manier zouden de Russen erin slagen om zonder verdere schade aan hun aanzien in de wereld, toch hun oogmerk te bereiken en heel Oekraïne voor lange tijd te destabiliseren.