Voor Hamas draait de oorlog om de media: hoe meer kindsoldaten om het leven komen, hoe blijer de leiders zijn. En dan te bedenken dat sommigen voorspelden dat Hamas zou veranderen in een vreedzame politiek organisatie.
Wanneer alle oplossingen hebben gefaald, is er oorlog als laatste redmiddel. De beelden uit het Midden-Oosten zijn hartverscheurend.
In Afghanistan executeerden de Taliban vorige week een bus vol feestgangers: negentien burgers op weg naar een bruiloft werden op een wrede wijze vermoord. Ook ISIS was in de afgelopen weken druk bezig.
De ISIS-troepen verspreidden weer beelden van de executie van een aantal sjiieten, om op die manier vrees aan te jagen. Twee weken geleden ontplofte elders in Afghanistan een taliban-bom waardoor 89 burgers om het leven kwamen.
Emotie
In Libië komen honderden om in de burgeroorlog tussen verschillende stammen en politieke fracties. En in de Syrische steden zijn al 170.000 burgers omgekomen.
Tussen al dat geweld is nog de oorlog tussen Hamas en de Israël. Ook daar komen burgers om het leven. Maar dit conflict trekt meer aandacht en roept in het Westen meer emotie op dan alle andere conflicten en doden in het Midden-Oosten.
We weten waarom: door de Joden. Waren niet de Joden maar de Koerden of de Perzen in oorlog met Hamas, kregen we dan waarschijnlijk vooral beelden te zien uit Libië, Syrië en Irak.
Khaled Meshaal, leider van Hamas buiten de Gazastrook, reisde in 2012 voor het eerste naar Gaza, waar de 25ste verjaardag van Hamas werd gevierd. Hamas is nu 27 jaar oud: een volwassen terreurorganisatie.
Kind
Meshaal werd als een held ontvangen. Er werd voor hem een podium gebouwd met de afbeelding van een grote raket. Hij liep door dat raket-afbeelding het podium op om zijn aanhang toe te spreken.
Toen ik deze foto’s weer zag, zag ik ook weer een foto van een Palestijns kind met een raket in zijn handen. Dat jongetje liep naar Meshaal toe. In Gaza weten waarvan de grote leider houdt: raketten. Het Palestijnse decor in Gaza: raketten, kinderen met raketten en nu ook tunnels.
Hamas maakt kindsoldaten van de Palestijnse kinderen. De oorlog van Hamas draait om de media: hoe meer burgers, vooral kinderen, om het leven komen, hoe blijer de Hamas-leiders zijn. Helaas doet de internationale gemeenschap onbewust mee met deze waanzinnige oorlogsmethode van Hamas. Wat moeten ze anders?
Boycot
Nou, het kan wel degelijk anders. De Verenigde Naties moeten zich niet alleen richten op de Israëlische optredens, maar ook die van Hamas. Eigenlijk moet Hamas worden geboycot vanwege de inzet van burgers en vooral kinderen in de oorlog.
Daarnaast moet de VN niet alleen de beschietingen op de VN-school onderzoeken, maar ook hoe en met welk geld Hamas raketten heeft aangeschaft en tunnels laat bouwen.
Wat doen intussen Iran en Hezbollah voor Hamas? Waar blijven de vrienden van Hamas?
De voormalige commandant van de Iraanse Revolutionaire Garde en presidentskandidaat Mohsen Rezai schreef een liefdevolle openbare brief aan de militaire tak van Hamas. Hij schreef dat de Hamas-strijders in alle Israëlische steden telkens ‘tien tot vijftig Israëlische burgers als krijgsgevangen nemen’, en dat moeten ze als ‘een defensief schild’ gebruiken.
Tunnels
Rezai adviseert Hamas om Israëlische burgers te ontvoeren en spoort daarmee de Palestijnen aan tot het plegen van oorlogsmisdaden. Als commandant van de Revolutionaire Garde liet hij oppositieleden arresteren, martelen en executeren. Rezai is lid van verschillende belangrijke staatsorganen in Iran. Waren die tunnels bedoeld om Israëliërs te ontvoeren?
De Iraanse leider Khamenei eiste van de islamitische wereld dat ook de Westelijke Jordaanoever zou worden bewapend. Khamenei is kennelijk verheugd met deze oorlog – nu de Westelijke Jordaanoever nog.
De dode Palestijnse kinderen zijn in de ogen van Khamenei gelukkiger dan de levenden omdat ze naar Allahs paradijs gaan. De vernietiging van Israël is een sacraal doel, volgens Khamenei.
Verraad
Volgens sommige Midden-Oosterse media heeft Hamas Hezbollah meermaals gevraagd om zich te mengen in deze oorlog. Hezbollah doet vooralsnog niets. Hamas wordt immers gestraft voor zijn verraad aan de Syrische president Bashar al-Assad.
Sommige mensen geloofden een paar jaar geleden nog in een politieke toekomst voor Hamas. Ze dachten dat de terreurorganisatie langzamerhand zou veranderen in een vreedzame politieke organisatie.
Helaas heb ik gelijk gekregen met mijn voorspelling dat Hamas de vredestijd zou gebruiken om zich te bewapenen voor de volgende oorlog. Zie de tunnels en de aangeschafte raketten.
Ariel Sharon
In het licht van deze werkelijkheid rijst nu de vraag of de eenzijdige ontruiming van Gaza door de toenmalige Israëlische premier Ariel Sharon een juiste militaire en politieke handeling is geweest. Gaza werd volledig overgedragen aan Hamas, met alle gevolgen van dien.
Velen denken nu dat Israël Hamas moet ontmantelen en ontwapenen, en de macht in Gaza moet overdragen aan de Palestijnse autoriteit van Mahmoud Abbas. Maar beschikt Abbas over voldoende strijders om Gaza te kunnen besturen?
De mediaoorlog van Hamas werkt niet meer in het Midden-Oosten.