Het is lastig kritiek leveren op een eventuele Russische ‘hulpactie’ in Oost-Oekraïne. Waarom organiseert het Westen niet zelf een konvooi?
Volgens NAVO-chef Anders Fogh Rasmussen is de Russische hulpoperatie voor Oost-Oekraïne ‘een dekmantel‘. ‘We zien dat de Russen de voorwaarden scheppen voor een militaire operatie.’
Dat Rusland inmiddels, volgens de NAVO, 45.000 soldaten langs de grens met Oekraïne heeft samengetrokken, duidt op een Russische invasie.
Eindstrijd
Uiteraard wijst het Kremlin deze ‘absurde’ beschuldiging van de hand. De Russen beweren dat ze groen licht hebben gekregen van de regering in Kiev en samenwerken met het Rode Kruis. Dat eerste is onwaarschijnlijk, en het tweede wordt ontkend.
Desalniettemin is het lastig kritiek leveren op het sturen van een hulpkonvooi naar een oorlogsgebied waar volgens verschillende bronnen al vijftienhonderd doden vielen en dat zich opmaakt voor een eindstrijd in de opstandige steden Donetsk en Loehansk.
Succes
Kritiek is zeker moeilijk nu Amerikanen en Britten op vrijwel hetzelfde moment voedsel en water droppen op de omsingelde berg Sinjar in Noord-Irak – begeleid door Amerikaanse gevechtsvliegtuigen. Waarom is die humanitaire hulpactie dan wel toegestaan, hoor je de Russen denken.
De regering in Kiev dreigt zo langzamerhand vast te lopen in haar eigen succes: hoe succesvoller het Oekraïense leger is in het neerslaan van de pro-Russische opstand in Oost-Oekraïne, hoe groter de roep in Rusland om de belaagde bevolking daar te hulp te schieten.
Meedogenloos
Bovendien zal het gezag in Kiev, als de operatie slaagt en de regering in het hele land weer de baas is, wel een manier moeten vinden om de onvrede in het oosten weg te nemen.
Meedogenloos optreden en het tegenhouden van hulpkonvooien zullen op lange termijn contraproductief werken. Waarom niet zelf hulpgoederen sturen?