Deze week gaat het Chinese internetbedrijf Alibaba naar de beurs. Beleggers staan in de rij voor de aandelen. Maar de vraag blijft: hoe zeker is beleggen in Chinese aandelen?
Wall Street maakt zich op voor wat wel eens een megaklapper kan worden. De beursintroductie van Alibaba wordt waarschijnlijk de grootste beursgang in de Verenigde Staten. En als de introductieprijs stijgt richting 70 dollar per aandeel, zal het de grootste emissie aller tijden zijn.
Dat is goed nieuws voor Jack Ma en zijn mede-oprichters, goed nieuws voor de investeerders die de afgelopen jaren geld in Alibaba hebben gestoken en goed nieuws voor de zakenbanken die de beursintroductie begeleiden.
Er worden deze week in New York en Hangzhou veel flessen champagne ontkurkt.
Transitiefase
Maar wat betekent het voor de gewone investeerder? China is al jaren een van de snelst groeiende economieën en inmiddels de tweede economie ter wereld na de Verenigde Staten. Zouden institutionele en kleine beleggers niet al hun geld in Chinese aandelen moeten steken?
Die vraag heb ik de afgelopen maanden dan ook geregeld gesteld aan economen en beleggingsexperts.
De Chinese economie zit in een transitiefase tussen een centraal geleide en een vrijemarkteconomie. Dat betekent dat het land twee aandelenbeurzen heeft, in Sjanghai en in Shenzhen, maar dat de handel in de aandelen door de overheid is beperkt.
Tussenstappen
Buitenlandse particulieren kunnen niet direct handelen in Chinese aandelen. Buitenlandse institutionele beleggers mogen alleen via investeringsfondsen in Hongkong handelen in Chinese bedrijven. En ze mogen nooit een belang groter dan 20 procent in een Chinese onderneming opbouwen.
Overigens verruimt de Chinese overheid deze beperkingen met enige regelmaat, om zo de instroom van buitenlands kapitaal te garanderen. Zo komen er steeds meer investeringsfondsen in Chinese aandelen en binnenkort zijn die ook in Londen, Taipei en Singapore verhandelbaar.
Het zijn tussenstappen om de Chinese aandelenmarkt op termijn volledig vrij te maken. Sjanghai wil het financiële centrum van Azië worden. Die ambitie laat zich slecht verenigen met beperkingen voor de financiële handel. Het moment is aanstaande dat we direct in de belangrijkste Chinese aandelen kunnen handelen.
Topjaar
Dat is niet per se goed nieuws. De Chinese aandelenmarkt heeft een slechte naam; beleggers spreken weleens spottend van het Wilde Oosten. Koersmanipulatie, onvolledige informatievoorziening voor beleggers en onbehoorlijk bestuur zijn heel normaal.
Ondanks de gestage economische groei van de afgelopen jaren in China, staat de beurs in Shanghai nog altijd 60 procent onder de waarde van topjaar 2007.
De succesvolste Chinese bedrijven voelen daarom niets voor de Chinese aandelenbeurzen. Zij laten zich liever noteren aan beurzen in het buitenland, zoals Hongkong, New York of Frankfurt. Het voordeel voor beleggers is dat deze fondsen onder de strengere westerse regels van de beursautoriteiten vallen.
Spoorloos
Maar ook dat biedt geen garantie. Deze week werd bekend dat twee topmannen van het aan de beurs van Frankfurt genoteerde Ultrasonic zijn verdwenen. En met hen het grootste deel van de financiële reserves van het bedrijf.
Een uitzondering? Nee: Ultrasonics is het vierde Chinese beursgenoteerde bedrijf waarvan dit jaar de directie spoorloos verdwijnt.
Mogelijk zijn ze met de noorderzon vertrokken, maar het is ook mogelijk dat ze door de Chinese overheid in het geheim zijn vastgezet in verband met een anti-corruptieonderzoek.
Voorzichtig
Hoe kunnen beleggers nu profiteren van de opkomst van China? Elke investeringsbeslissing hangt af van de prijs, het potentiële rendement en het risico van een aandeel. De deskundigen die ik sprak, zijn voorzichtig.
Zij zijn overtuigd van de economische potentie van China, maar vinden dat de prijs van de meeste Chinese aandelen te hoog is in verhouding tot de risico’s die beleggers daar lopen.
Hun advies voor wie wil profiteren van de opkomst van China: koop aandelen van westerse bedrijven die veel in dat land investeren of daar veel verkopen. Of koop aandelen van westerse bedrijven die zelf grootaandeelhouder zijn in interessante Chinese bedrijven.