Er is geen Amerikaanse president geweest die zo veel illegale vreemdelingen heeft laten uitzetten als Obama. Maar zijn besluit om – ondanks de Republikeinse meerderheden – het immigratiebeleid te versoepelen, valt toe te juichen.
‘Si, se puede. Yes, we can!‘ riepen opgetogen Latino-Amerikanen donderdagnacht voor de hekken van het Witte Huis na de rede van president Barack Obama over zijn plannen met immigratie.
‘De president gedraagt zich als een keizer,’ had de Republikein John Boehner, voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, eerder al verklaard. Een gemengde ontvangst dus voor de woorden van de president.
Obama heeft vanaf het begin van zijn presidentschap in 2009 gezegd dat hij de immigratiewetgeving op de helling zou zetten. In 2013 was dat bijna gelukt. De toen nog overwegend Democratische Senaat nam met de steun van een belangrijk Republikeins smaldeel een wetsontwerp aan dat voorzag in een ruimer toelatingsbeleid.
Vijandig Congres
Vanwege de tweespalt in de gelederen van de Republikeinse meerderheid in het Huis van Afgevaardigden, heeft Boehner het wetsontwerp in zijn bureaulade laten liggen. En daar blijft het.
Obama, die vanaf januari 2015 zal worden geconfronteerd met een vijandig Congres, heeft nu per presidentieel decreet (executive order) vier van de elf miljoen illegalen aangezegd dat ze niet meer voor deportatie hoeven te vrezen. Onder bepaalde voorwaarden kunnen zij ook werkvergunningen krijgen. Uitzicht op naturalisatie zit er niet langer in.
Overigens: er is geen president geweest die zo veel illegale vreemdelingen heeft laten uitzetten als Obama.
Lauw bad
‘U kunt nu uit de schaduw treden,’ zei de president, die onderstreepte dat immigratie Amerika per saldo winst oplevert.
Dat is ook zo omdat, anders dan in West-Europa, immigranten die de Verenigde Staten binnenkomen niet in een lauw bad van sociale voorzieningen worden gelegd, maar van meet af aan keihard moeten werken voor de kost.
Dit immigratiebesluit en de strijdlust van Obama vallen toe te juichen. Het geeft nu al aanleiding tot een knetterend vuurwerk van ontstemming bij de Republikeinen. Toch kunnen die zich niet al te behoudend opstellen zo lang ze blijven vlassen op de stemmen van de Hispanics, de grootste minderheid tussen de Grote Meren en de Rio Grande.