Optimisten hoor je wel eens zeggen dat de euro de Europeanen dichter tot elkaar heeft gebracht. Wie maakte zich er vroeger nou druk om wie de parlementsverkiezingen in Griekenland gaat winnen?
Er wordt dan niet bij gezegd dat een ‘verkeerde’ uitslag in Athene betekent dat Den Haag kan fluiten naar de miljarden die het heeft overgemaakt aan Griekenland.
Gehaat
In totaal staat het land voor 240 miljard euro in het krijt bij de Europese Unie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds. Als tegenprestatie hiervoor eist deze troika hervormingen en bezuinigingen, die in Griekenland natuurlijk worden gehaat.
Want nog altijd is een kwart van de Grieken werkloos. En zij die nog wel een baan hebben, zagen hun inkomen met een kwart dalen.
Geen wonder dus dat de Grieken de politici die het land in deze ellende hebben gestort, willen straffen en vluchten naar de radicale rand van de democratie. Zoals eerder de extreemrechtse Gouden Dageraad opkwam, ligt nu de extreemlinkse coalitiepartij Syriza op koers om de verkiezingen op 25 januari te gaan winnen.
Gouden bergen
Syriza-leider Alexis Tsipras wil heronderhandelen over terugbetaling van de miljarden. Dat komt natuurlijk neer op (gedeeltelijke) kwijtschelding. De eurolanden, waaronder Nederland, zijn dan hun geld kwijt.
Daarnaast belooft Tsipras de ontevreden Grieken gouden bergen: hervormingen zullen worden teruggedraaid, er komt gratis elektriciteit, openbaar vervoer, voedselhulp, gezondheidszorg en kwijtschelding van schulden voor 300.000 Grieken met een laag inkomen.
Uit alle hoeken van de eurozone klinken nu waarschuwingen aan de Grieken dat zij maar beter verstandig kunnen stemmen. Begrijpelijk, gezien de grote financiële belangen.
Dwingende stemadviezen
Maar de uitbreiding van bevoegdheden van de Europese Unie en de eurocrisis hebben behalve een toegenomen interesse in elkaars verkiezingen nog meer gemeenschappelijks blootgelegd: een afkeer van dwingende stemadviezen uit Brussel, Berlijn of Parijs.
Net als alle Europeanen hebben ook Grieken het recht om zelf hun incompetente bestuurders te kiezen. Maar de Grieken zullen moeten begrijpen dat andere eurolanden hoe dan ook hun geld terug willen zien, wie er ook aan de macht is.