De erkenning van Palestina brengt de vrede niet dichterbij. In elk geval niet zolang Hamas zijn perverse logica in de praktijk blijft brengen: laat voor de ogen van de wereld kinderen sterven, en vraag diezelfde wereld vervolgens om geld.
Het najagen van fantasieën is de Europeanen nooit vreemd geweest. Er zijn objecten die tot een obsessie kunnen leiden. De geobsedeerde mens ziet in het object het antwoord op zijn verlangen of het antwoord op een probleem.
De Joodse staat dreigt de grootste obsessie van Europa te worden. Het Israëlisch-Palestijnse conflict is niet het grootste of ernstigste conflict in de wereld. Evenmin is dit het meest inhumane mondiale conflict.
Hoe meer landen zich in het tijdperk van de massamedia gaan bemoeien met een conflict, hoe ernstiger het conflict wordt. Geobsedeerde toeschouwers mogen immers niet worden teleurgesteld.
Nooit verzadigd
De radicale Palestijnen stellen de Europese toeschouwers nooit teleur. Wat wilt u vandaag zien, vraagt een Hamas-strijders zich af. Oorlog? Dode kinderen? De terroristen weten dat een geobsedeerde toeschouwer nooit verzadigd raakt.
Binnen twee weken executeerde de islamitische terreurbeweging Al-Shabaab tientallen niet-moslims in Kenia. Het thuisland van Al-Shabaab is Somalië, ook een conflictgebied. Boko Haram ontvoert, verkracht en verhandelt nog steeds dagelijks niet-moslims in Nigeria.
Bloedig conflict
In Bahrein en Jemen woedt een bloedig conflict tussen de sjiieten en soennieten. En in Afghanistan, Irak, Syrië heerst oorlog. Dit zijn de echte conflictgebieden, waarvoor wij geen oplossing paraat hebben.
De Koerden hebben nog geen staat. Waarom erkennen wij niet een Koerdische staat binnen de huidige grenzen van Turkije, Iran, Irak of Syrië? Tibet wordt al decennia door China onderdrukt en bezet.
Maar de boeddhisten plegen geen zelfmoordaanslagen en willen ook niet ten overstaan van de westerse media hun kinderen als kanonnenvoer offeren aan de Chinese bezetters. Waarom erkent Zweden de staat Tibet niet?
Onvoorwaardelijk
Velen in Europa willen Palestina erkennen. Het Israëlisch-Palestijnse conflict is voor moslims en Europeanen interessanter dan alle andere conflicten op aarde. En niet vanwege de Palestijnen – zo veel onvoorwaardelijke liefde voor de Palestijnen bestaat er niet. Het is de Joodse staat die het conflict interessant maakt.
Als de Perzen aan de macht zouden zijn in Jeruzalem en ayatollah Khamenei in de Palestijnse gebieden de methode gebruikt die hij nu inzet bij de onderdrukking van alle Iraniërs – in het bijzonder minderheden zoals Koerden – zou dit bezette Palestina in het Westen en bij de meeste andere moslims in de wereld op een beperkte belangstelling mogen rekenen.
Chemische wapens
Zo bombardeerde Saddam Hussein de Koerden met chemische wapens. Maar in Zweden vond niemand dat de Koerdische staat moet worden erkend. Het is zonneklaar dat Europa en de islamitische wereld een gemeenschappelijke obsessie delen: de Joodse staat.
Vooropgesteld: ik ben voor een tweestatenconcept. De oprichting van de Palestijnse staat moet het resultaat zijn van erkenning van elkaars existentie en het recht op een statelijke ordening. De onderhandelingen tussen de Palestijnen en Israëliërs moeten uiteindelijk resulteren in de oprichting van een Palestijnse staat.
Yasser Arafat
Dat was ook het vertrekpunt van Oslo-akkoorden in de jaren negentig van de vorige eeuw. De Palestijnse leider Yasser Arafat kon dat in 1999 in Washington bezegelen. Hij weigerde dat te doen.
Niet onbegrijpelijk: de erkenning van Israël is in strijd met de sharia. Niet-moslims mogen immers niet regeren op islamitische grond.
Arafat zou na zo’n akkoord als een afvallig en een verrader te boek staan in de geschiedenis van de islam. De Egyptische president Anwar Sadat (1918-1981) heeft de erkenning van Israël niet kunnen overleven. Arafat wilde niet in de voetsporen van Sadat treden.
Fantasie
Wat is momenteel de Palestijnse staat in de werkelijkheid, dus niet in onze fantasieën? De Palestijnse entiteit bestaat uit twee staten: Hamas in Gaza en de PLO in andere gebieden. Er is geen Palestijnse staat.
De Palestijnse staat is een Europese fantasie. Zodoende erkennen de Europeanen hun eigen fantasie. Kortgeleden ontketende Hamas een bloedige oorlog tegen Israël – Hamas is niet door Israël aan de macht gebracht.
De Palestijnen in de Gazastrook hebben Hamas aan de macht geholpen. En Hamas bezorgt de Palestijnen alleen maar zinloze oorlogen, tijdens welke de Hamas-leiders in mooie bunkers onder een ziekenhuis of in het buitenland zitten.
Kinderen
Hamas is dankzij de financiële steun van onder meer Verenigde Staten, de Europese Unie, Amerika, Iran een zeer vermogende terreurorganisatie geworden. De leiders van Hamas bezitten honderden miljoenen dollars.
Dat besteden ze niet aan Palestijnen. Ze beginnen waarde te hechten aan het aardse bestaan. Ziehier de perverse logica: Hamas laat voor de ogen van de wereld kinderen sterven, om later van dezelfde wereld geld te krijgen voor de aanschaf van wapens, materiaal en privérekeningen van Hamas-leiders.
De vraag is nu wat Europa kan bereiken met de erkenning van de Palestijnse staat. De erkenning van de Palestijnse staat onder deze omstandigheden impliceert erkenning van Hamas-logica: dood en verderf in ruil voor geld en erkenning.
Driestatenconcept
Hamas wordt beloond met de erkenning van de Palestijnse staat. Hierdoor ontstaat een driestatenconcept: Israël, Palestina van Hamas en Palestina van de PLO.
De erkenning van Palestina brengt de vrede niet dichterbij. Israël kan niet worden gedwongen om met Hamas te onderhandelen – want waarover zouden ze moeten onderhandelen? Hamas erkent Israël niet.
De erkenning van de fantasiestaat Palestina is een beloning voor Hamas. Daarmee wordt Hamas aangemoedigd om verder te gaan met de zinloze oorlog tegen Israël.