Op het landgoed Novo-Ogarevo, in een chique buitenwijk van Moskou, slaat de regen onbarmhartig tegen de ramen. Af en toe trekken de slapende honden van de Russische president Vladimir Poetin een oog open. Poetins ministers zitten aan een lange tafel en wachten de komst van hun president af.
Plotseling slaan de grote, gelambriseerde deuren open. Vladimir Poetin treedt binnen en neemt zwijgend plaats aan het hoofd van de tafel. Met zijn staalblauwe ogen kijkt hij zijn ministers een voor een aan. Na een lange stilte schraapt hij zijn keel en vraagt aan het hoofd van zijn geheime dienst om het kabinet te informeren over de toestand in de wereld.
Kortetermijnmoraal
Het hoofd van de geheime dienst is een lange man met een opvallend bleek gelaat. Hij steekt van wal. ‘De houding van Berlijn ten aanzien van de migrantenstromen doet sterk denken aan de wijze waarop de Griekse crisis werd aangepakt: de kortetermijnmoraal wint het van de nuchtere analyse.
De adviseurs van de Duitse bondskanselier Angela Merkel hebben nog zo gewaarschuwd dat onverantwoordelijke barmhartigheid uiteindelijk het draagvlak voor immigratie zal uithollen. Er zijn hele wijken waar nauwelijks Duits wordt gesproken en uitsluitend buitenlandse media worden geconsumeerd, waarin het Westen de schuld krijgt van alle problemen in het Midden-Oosten. De nieuwe instroom van migranten zal integratie van minderheden nog lastiger maken.
‘Gebukt onder het Duitse oorlogstrauma en de naoorlogse volksverhuizingen kiest Merkel voor gastvrijheid. Het gerucht gaat dat Duitsland bereid is om alle Syrische vluchtelingen op te nemen, ook wie zich niet had laten registeren in het land van aankomst. Binnen een week wisten twintigduizend migranten via Hongarije en Oostenrijk Duitsland te bereiken. Niemand van hen wilde in Hongarije blijven. Iedereen wil naar het rijke Duitsland, waar de levensstandaard veel hoger is en de politieke elite en een deel van de bevolking hen verwelkomen.’
Exodus
‘De poorten in Duitsland staan nu wijd open. De zalvende woorden van Merkel en de herverdelingsplannen van de Europese Commissie moedigen steeds grotere aantallen migranten in de opvangkampen in Libanon, Jordanië en Turkije aan om naar Europa te reizen. Niemand wil in de kampen blijven, waar geen werk is en de kinderen niet naar school kunnen. De route door Turkije schijnt bovendien goedkoper te zijn geworden nu de Turkse president Recep Tayyip Erdogan de exodus aanmoedigt omdat hij liever elders jihadistische aanslagen heeft dan in eigen land.
‘In 2014 dienden 626.000 asielzoekers een asielaanvraag in de Europese Unie in. Naar verwachting is dat aantal in 2015 vele malen groter. Ook als Berlijn de migranten van de Balkan gaat terugsturen, blijft de druk hoog. Er zijn 4,2 miljoen Syriërs in de kampen in het Midden-Oosten en Afrika. Een deel van hen zal de goedkope Turkse route kunnen financieren. Duitsland kan zijn borst dus natmaken, temeer omdat ook Afghanen, Irakezen, Bengalen, Eritreeërs en Somaliërs staan te dringen. Daar komt bij dat Afrika destabiliseert en de bevolking groeit.
‘Onder de migranten zijn ook jihadisten, sommige afkomstig uit Rusland. Wij zien ze liever naar Syrië gaan dan dat ze ons het leven zuur maken. De aanslagen in Europa zullen toenemen en daarmee het verzet van de burgers tegen immigratie.
‘Frankrijk en Engeland zijn nu opeens bereid om terreurorganisatie Islamitische Staat, IS, ook in Syrië te bombarderen. Onze militaire adviseurs en wapens proberen de Syrische president Bashar al-Assad overeind te houden, maar het is de vraag of dat lukt.
‘De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry vraagt ons voortdurend wanneer wij deelnemen aan de strijd tegen IS. Wij weigeren dat omdat het Westen wat ons betreft nog lang zijn handen vol mag hebben aan Syrië en Irak, waardoor wij meer speelruimte hebben in Oekraïne en de Baltische staten.’
Dan neemt president Poetin het woord. ‘Ik stel voor dat wij een symbolische bijdrage aan de strijd tegen IS in Syrië en Irak leveren, in ruil voor een vermindering van de westerse sancties tegen ons land.’ Poetin wacht de reactie van zijn ministers niet af en beent kordaat weg, zijn ministers en zijn honden, die inmiddels liggen te snurken in hun mand, achterlatend.
Elsevier nummer 38, 19 september 2015