Middels een monsterverbond is in China bepaald dat het land in 2035 tot de dertig beste voetballanden in de wereld behoort. Onderwijs speelt daarbij een sleutelrol, geld speelt geen rol.
Komend weekend beginnen in het Verre Oosten de voetbalcompetities, die daar niet zoals bij ons van augustus tot mei, maar per kalenderjaar worden gespeeld. Chinese voetbalfans zijn doorgaans meer geïnteresseerd in Zuid-Amerikaans en Europees voetbal, maar kijken dit jaar met hernieuwde belangstelling naar hun eigen Super League.
Want Chinese voetbalclubs lieten tijdens de winterstop de yuans rollen om buitenlands talent aan te trekken. In het oog sprong de supertransfer van de 26-jarige Braziliaan Alex Teixeira. Voor zijn overgang van Shakhtar Donetsk naar Jiangsu Suning werd 50 miljoen euro neergeteld.
Gekkigheid
Dit nieuws kwam op een moment dat kenners dachten dat ze met de transfer van de Colombiaan Jackson Martinez van Atlético Madrid naar de Chinese landskampioen Guangzhou Evergrande (prijskaartje: 35 miljoen euro) al genoeg gekkigheid hadden gezien.
Clubs uit de Chinese hoogste divisie hebben tijdens de transferperiode in de winter samen 317 miljoen euro neergeteld om voetballers uit het buitenland naar China te halen. Dat is voor het eerst meer dan er in de Britse Premier League aan nieuwe spelers is besteed. Sterker nog, in de Chinese eerste divisie, League One, werd meer geld aan nieuwe spelers uitgegeven dan in de Duitse Bundesliga of de Spaanse Primera Division.
Wat is hier aan de hand? Het simpele antwoord is dat we hier het resultaat zien van een monsterverbond tussen de Chinese staat, de voetbalclubs en een groep rijke zakenmannen.
Samen spraken ze vorig jaar af dat ze de krachten bundelen om ervoor te zorgen dat China in 2035 tot de dertig beste voetballanden in de wereld behoort en weet door te dringen tot de laatste zestien van het Wereldkampioenschap.
Breuk
Alle betrokkenen realiseren zich dat dit alleen kan worden bereikt als voldoende Chinese voetbaltalentjes worden opgeleid. Het ministerie van Onderwijs zorgt ervoor dat voetbal een verplicht onderdeel wordt van de gymnastiekles. Voetbal wordt een vak waar leerlingen een cijfer voor krijgen en dat meetelt bij hun eindbeoordeling. Dat is een belangrijke breuk met het Chinese onderwijssysteem, waar de nadruk ligt op het reproduceren van kennis.
Het opmerkelijkste onderdeel van het plan is dat scholen de voetbalvaardigheden van alle leerlingen in kaart gaan brengen. Zo moeten vroegtijdig talentjes worden ontdekt die naar de voetbalacademies doorstromen – daarvan komen er in drie jaar tijd twintigduizend, waar sport en leren worden gecombineerd. De overheid gaat duizenden voetbalinstructeurs opleiden en voetbalcompetities tussen de scholen organiseren.
Ronaldo
Er is hier zo veel geld voor beschikbaar, dat vanuit de hele wereld voetbal-gelukszoekers toestromen. Er zijn in China al Britse, Duitse, Spaanse en Nederlandse projecten om voetballers te trainen en Chinese trainers op te leiden. De bekendste is van Ronaldo Nazário de Lima, oud-PSV’er en oud-international voor Brazilië. In Nederland gaat dit jaar een grote voetbalacademie voor Chinese trainers en scheidsrechters van start.
Maar dat is lange termijn. China snakt naar snel sportief voetbalsucces. De manier om in korte tijd vooruitgang te boeken, is talent kopen. Daarvoor staan de zakenmannen garant. De clubs die het meeste geld uitgaven, dragen hun bedrijfsnaam op de borst, zoals Suning (China’s grootste private onderneming, een winkelketen in huishoudelijke apparatuur) en vastgoedgigant Evergrande.
Naturaliseren
Hoe ver de Chinese voetbalbond wil gaan, blijkt uit een uitgelekt plan waarvoor is onderzocht of het mogelijk is talentvolle buitenlandse spelers tot Chinees staatsburger te naturaliseren, zodat zij ook voor het nationale elftal kunnen spelen. Dit plan is afgeketst vanwege de strenge migratieregels van de Chinese overheid, waardoor het alsnog jaren zou duren voordat ze voor de Rode Draken zouden mogen uitkomen.
Dat China succesvolle topsporters in allerlei disciplines levert, telt even niet. China moet en zal groot te worden in de belangrijkste sport ter wereld. De samenwerking van staat, voetbalclubs en zakenleven laat zien waar China toe in staat is als het snel en eendrachtig problemen aanpakt. Geld is in elk geval geen bezwaar. Nu alleen de resultaten op het voetbalveld nog.