Over de hele wereld liggen de meeste voetbalcompetities stil, maar voor clubbestuurders en voetbalmakelaars zijn het juist hoogtijdagen. De transfermachine draait op volle toeren en steeds vaker spelen Chinese clubs daarin een rol, schrijft Fred Sengers.
De spraakmakende overgangen van de Argentijn Carlos Tévez naar Shanghai Shenhua en de Braziliaanse aanvaller Oscar naar Shanghai SIPG vormen het topje van de ijsberg. De diepe zakken van de Chinese clubs vormen een niet te negeren lokroep.
Oscar gaat in Shanghai 470.000 euro per week verdienen. Dat maakt hem nog niet eens de best betaalde voetballer in China; dat is Ezequiel Lavezzi, die bij Hebei China Fortune wekelijks 580.000 euro (!) toucheert. Ter vergelijking: Lionel Messi heeft bij Barcelona een weeksalaris van 400.000 euro.
Op alle vlakken uitblinken, ook in sport
Voor Chinese clubs is de transferperiode in de winter het belangrijkst. De voetbalcompetities in Azië lopen per kalenderjaar en niet zoals bij ons van zomer tot zomer. Dit is dus het moment dat Chinese clubs zich versterken. Vorig jaar hebben zij in de winterperiode 259 miljoen euro aan transfers besteed; dat was voor het eerst meer dan Britse clubs in de Premier League aan aankopen deden.
Lees ook
China wil ‘vuile’ imago oprfrissen
Dat zal dit jaar niet anders zijn. China wil de wereld laten zien dat het op alle vlakken meetelt en uitblinken in de belangrijkste sport ter wereld hoort daarbij. Twee jaar geleden werd een monsterverbond gesloten tussen de Chinese overheid, sportbonden en bedrijfsleven met als doel China een voetbalgrootmacht te maken. Doel is dat China in 2035 tot de dertig beste voetballanden in de wereld behoort en door weet te dringen tot de laatste 16 van het wereldkampioenschap.
Forse investering in voetbalscholen
Het contracteren van buitenlandse spelers is een methode om snel vooruitgang te boeken. Maar structurele verandering moet van onderop komen. China investeert fors in voetbalscholen en over een paar jaar zouden we daarvan het resultaat op het veld moeten zien.
Sommigen zijn daar sceptisch over, maar er zijn meer sporten waar China heeft bewezen dat succes maakbaar is. En als met die salarissen niet alle Chinese ouders hun kinderen onmiddellijk op voetbal doen, weet ik het ook niet meer.
Een andere methode is om voetbalclubs in het buitenland te kopen. Het rijtje Europese clubs dat geheel of gedeeltelijk in Chinese handen is gekomen is inmiddels lang: Inter Milan, AC Milan, Manchester City, Aston Villa, Atlético Madrid, Espanyol, Sochaux, Slavia Praag en natuurlijk ADO Den Haag. Participatie in Europese voetbalclubs is voor Chinese zakenmensen niet alleen bedoeld om geld te verdienen, maar ook de inlossing van hun belofte dat ze kennis en kunde van gerenommeerde clubs gebruiken om het Chinese voetbal te verbeteren.
Andere betalingsmoraal?
Danny Hesp, voorzitter van de Vereniging van contractspelers (VVCS), waarschuwde deze week spelers die hun geluk in China willen beproeven. “Chinezen hechten over het algemeen minder waarde aan contracten. Hun betalingsmoraal is anders dan dat van ons, kijk maar naar Wang en ADO.”
Het is maar de vraag of de betalingsmoraal in China werkelijk anders is dan op andere plekken waar voetballers veel kunnen beuren, zoals Rusland, Turkije of het Midden-Oosten.
Natuurlijk is het avontuur dat Wang Hui en ADO Den Haag met elkaar aangingen tot nu toe een grote mislukking. En het is jammer dat het grote publiek in Nederland op deze manier kennis maakt met zakendoen met China.
Maar zoals veel bedrijven die al jarenlang samenwerken met Chinese partners weten is dit niet maatgevend. Staatsbedrijven en grote Chinese private ondernemingen zijn echt wel goed voor hun geld. ADO heeft pech gehad en eerlijk gezegd ook zelf niet altijd even voorbeeldig gehandeld. Zwolle en Vitesse pakken het bijvoorbeeld slimmer aan.
Enorme kansen
Voetballers, maar ook trainers en zelfs scheidsrechters die niet tot de absolute top behoren of over hun hoogtepunt heen zijn hebben groot gelijk als ze naar China verkassen. Net zoals in andere bedrijfstakken zijn de kansen enorm.
Er bestaat altijd de mogelijkheid dat het net zo snel als het begonnen ook weer over is. Maar waarschijnlijker is dat China met zijn structurele aanpak over acht tot tien jaar opkomt in het internationale voetbal. Hoe mooi is het om dat avontuur mee te maken? En er nog vorstelijk voor betaald te worden ook.