Nederlandse militairen naar Oekraïne na vredesdeal: hoe realistisch is dat?

Deze discussie komt te snel. In dit stadium is Europa – en dus ook Nederland – slechts toeschouwer. Hoe komt een vredesdeal eruit te zien? Onder welke vlag wordt er geopereerd? Hoeveel troepen zijn er nodig? Niemand weet het, behalve dat de Verenigde Staten al lieten weten zelf geen boots on the ground te zetten. En zonder Amerikaanse veiligheidsgaranties is Europa nergens.

Natuurlijk is het belangrijk om na te denken over de fundamentele vraag of Nederland bereid is om Oekraïne te steunen, en hoe. Maar Den Haag heeft al – terecht – miljarden euro’s aan militaire en humanitaire steun geboden, ook om zelf geen soldaten te hoeven sturen.

Toch ligt die optie nu blijkbaar op tafel, als de Amerikanen dat van Europa verlangen. Het is merkwaardig om deze bereidwilligheid te tonen, zonder te weten wat de voorwaarden zijn.

Menige Nederlander zal terugdenken aan de traumatische aftocht van de Dutchbatters in Srebrenica. Onder de vlag van de Verenigde Naties waren de Nederlandse militairen in 1995 kansloos door een gebrek aan duidelijke regie en luchtsteun.

Poetin weerhouden van nieuwe agressie

Dat een eventueel vredesbestand in Oekraïne moet worden verdedigd om het te laten werken, staat vast. Vladimir Poetin deinst niet terug voor Oekraïense militairen, maar wel voor de vele Europese militairen in de Baltische staten. Weliswaar in NAVO-verband, tonen zij aan dat dit de Russische president weerhoudt van nieuwe agressie.

Maar voordat Nederland militairen stuurt, oog in oog met de Russen, moet eerst meer duidelijk worden over de details van een eventuele deal. Nederlandse militairen moeten gaan om de vrede te verdedigen, niet om de oorlog te winnen.