Het rapport van Amnesty International over vermeende oorlogsmisdaden van het Oekraïense leger is een levensgevaarlijk cadeau voor Poetins propagandisten, schrijft Philip van Tijn. Het merkwaardigste: in dat dikke rapport wordt nergens gemeld dat Rusland een ander land is binnengevallen.
Philip van Tijn is bestuurder, toezichthouder en adviseur. Hij schrijft wekelijks een blog over de actualiteit.
Amnesty International is in de afgelopen dagen in opspraak geraakt door de publicatie van een rapport over schendingen van het oorlogsrecht door het Oekraïense leger. Misschien kan ik beter zeggen dat Amnesty ‘onder vuur’ is komen te liggen.
In een officieel, vuistdik rapport wordt het Oekraïense leger verweten dat het in negentien gevallen burgers in gevaar heeft gebracht door zich dicht bij woonwijken te verschansen. In een toelichting zei de secretaris-generaal van Amnesty International Agnès Callamard: ‘Het feit dat het land zich moet verdedigen, ontslaat het Oekraïense leger niet van de verplichting het internationale humanitaire recht te respecteren.’ En mevrouw Callamard kan het weten, want zij was vele jaren rapporteur van de Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties.
Ook weet Amnesty precies hoe het wel moet: het Oekraïense leger moet de Russen aanvallen vanuit het open veld of de ruime bossen – terwijl iedere militaire expert je kan vertellen dat dit geen goed idee is bij een Russische overmacht van tien tegen één.
Oekraïne doet alles om bevolking weg te halen uit gevaarlijke gebieden
Ook wordt niet vermeld dat Oekraïne er alles aan doet om de bevolking weg te halen uit gevaarlijke gebieden en dat het leger alleen opereert vanuit wijken waaruit bewoners al gevlucht zijn, dus geen doelwit meer kunnen zijn. Maar het meest merkwaardige is dat in dat dikke rapport nergens wordt gemeld dat Rusland domweg agressie heeft gepleegd, een ander land is binnengevallen.
Het hoofd van de Oekraïense afdeling van Amnesty, Oksana Pokaltsjoek, trad onmiddellijk af en liet weten dat zij er alles aan had gedaan om het rapport in deze vorm niet te publiceren. Maar de internationale leiding van Amnesty bleek stokdoof; in de woorden van Pokaltsjoek: ‘Het besef dat kritiek een context nodig heeft en in perspectief moet worden geplaatst, ontbrak bij de leiding geheel.’
Ook de Nederlands afdeling was redelijk kritisch en stelde in een reactie te benadrukken dat ‘dit persbericht [over het rapport dus] geenszins de oorlogsmisdrijven, gepleegd door agressor Rusland legitimeert’. Dat we dat maar weten; kennelijk achtte Amnesty NL het nodig om dit nog even te benadrukken.
Niet de eerste scheve schaats van Amnesty International
Rusland is natuurlijk meteen met het rapport aan de haal gegaan. De Londense Times, een zeer bedaagde krant die zorgvuldig begrippen weegt en bezigt, heeft het over ‘Poetins propagandisten’ waarmee ze op het hoofdkwartier van Amnesty vast niet blij waren. Of zouden ze dat in hetzelfde Londen als niet meer dan collateral damage beschouwen? Nevenschade, dat hoort erbij.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout