Na de eerste berichten vorig jaar dat de fundamentalistische islamitische Taliban de vrouwen in Afghanistan dit keer vrijheid zouden gunnen, bleek al snel dat dit wensdenken was. Stelselmatige onderdrukking, marteling en verkrachting zijn verergerd en alweer normaal geworden. Dat verdient vervolging door het Internationaal Strafhof, schrijft Carla Joosten.
De westerse wereld kijkt alweer een jaar toe hoe de Taliban in Afghanistan de mensenrechten op grote schaal schenden. De Taliban voerden opnieuw barbaarse straffen in zoals steniging en amputatie. De rechten van vrouwen en meisjes op onderwijs en werk zijn fors ingeperkt. Zo mogen meisjes niet naar de middelbare school. Vrouwelijke ambtenaren moeten grotendeels thuisblijven. Alleen in ‘essentiële’ beroepen zoals medische mogen ze werken.
Vrouwen verloren hun bewegingsvrijheid, moeten zich aan strenge kledingvoorschriften houden – de boerka is verplicht – en kunnen niet zonder mannelijke begeleider naar buiten. Ook worden ze gedwongen tot huwelijken, waaronder kindhuwelijken. Het wrange is dat moeders soms opgelucht zijn na zo’n huwelijk, omdat het kind dan geen honger meer hoeft te lijden. Ook hebben families de bruidsprijs nodig om in eerste levensbehoeftes van de rest van de familie te voorzien
Alle vooruitgang die de Afghaanse vrouwen afgelopen twintig jaar boekten, is met de machtsovername door de Taliban in 2021 teniet gedaan. Het systeem van diensten en opvangtehuizen om vrouwelijke slachtoffers van geweld te helpen, is bijna volledig ingestort.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout