Schouderophalen en irritatie zijn vast niet wat Macron bedoelt met zijn strategische autonomie, schrijft Robbert de Witt. Dat is een les die Frankrijk (maar ook Nederland) kan trekken: het afgelopen jaar laat zien dat ouderwetse wapens onmisbaar zijn.
Lees ook deze blog: Olaf Scholz, de treuzelaar in Berlijn die maar geen wapens wil leveren
Al bijna acht maanden is Duitsland de grootste ontvanger van kritiek als het gaat om de oorlog in Oekraïne. De regering in Berlijn ondergaat het gelaten, het land is immers gewend om internationaal een wat deemoedige rol te spelen. Hoewel de regering in Berlijn na de Russische invasie van Oekraïne op 24 februari ondubbelzinnig achter Kiev ging staan, bleven de daden wat achter. Steeds was er een excuus.
En nog draalt Duitsland met het leveren van echt zware wapens. De Oekraïense president Volodymyr Zelensky wil bijvoorbeeld graag Duitse Leopard-tanks. Berlijn aarzelt, en krijgt vervolgens weer een verbale draai om de oren, vaak van de Oekraïense ambassadeur in Berlijn – of van Zelensky zelf.
Robbert de Witt is adjunct-hoofdredacteur bij EW. Hij schrijft wekelijks een column over mondiale ontwikkelingen en de gevolgen ervan voor Nederland en Europa
De Duitsers doen meer voor Oekraïne dan de Fransen
Dat zullen ze in Parijs niet zo erg vinden. Want welbeschouwd doen de Duitsers meer dan de Fransen om Oekraïne te helpen. Uit recent onderzoek door de Britse omroep BBC bleek dat de Verenigde Staten bijna de helft van alle westerse wapens leveren aan het Oekraïense leger (49 procent), de Polen 22 procent, Duitsland 9 procent. En Frankrijk een schamele 2 procent.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout