Afshin Ellian: Perzische vrouwen zullen de islamisten op de knieën krijgen

Morgen wordt op het Malieveld in Den Haag een manifestatie gehouden ter nagedachtenis van Mahsa Amini en andere vrouwen die door het Iraanse regime om het leven zijn gebracht. Moedige vrouwen vormen de achilleshiel van strenge islamistische regimes, schrijft Afshin Ellian.

Vrouwen zijn de achilleshiel van islamisten. In Iran, Afghanistan en elders strijden vrouwen voor hun rechten. Er waren westerlingen die na het vertrek van de Amerikaanse militairen uit Afghanistan de Taliban een gematigde beweging noemden. Gekker moet het niet worden. Nu ziet iedereen dat de Taliban geen millimeter zijn veranderd. Er is in Afghanistan geen ruimte voor vrouwen, homoseksuelen en etnische en religieuze minderheden, persvrijheid is er evenmin. Islamisten kunnen niet matigen. Ze zijn vrijwillige slaven van Allah. Dat is een groot probleem.

Slaven van Allah regeren al 44 jaar in Iran

In Iran regeren de slaven van Allah al 44 jaar. Na de moord op de 22-jarige Mahsa Amini door de moraalpolitie een jaar geleden, gingen miljoenen Iraniërs de straat op om te demonsteren tegen het regime. Mahsa werd vermoord omdat zij haar hoofddoek niet conform de regels zou hebben gedragen. Daarna kwamen vrouwen in opstand. Vreedzaam. Voor de eerste keer in de geschiedenis werd een massaprotest tegen een staat door vrouwen geleid. De nieuwe Iraanse revolutie was begonnen, schreef The Economist.

De jihadistische staat Iran trad hard op. Honderden demonstranten werden gedood. En ruim twintigduizend gearresteerd. Van hen werden er vervolgens tientallen, vaak heel jong, in het openbaar opgehangen. Het was een noodtoestand, die nog niet voorbij is. In ruim 140 steden in Iran werd tegen het regime geprotesteerd. Internationale media noemden de ernst en omvang van de protesten ongekend. Toch wist het regime, door de dagelijkse onderdrukking van de bevolking voort te zetten, de protestgolf te laten luwen.

Na 44 jaar is de samenleving nog steeds niet volledig geïslamiseerd

Dat er nu minder protest is, betekent nog niet dat het helemaal weg is. We zien nog steeds dat vrouwen de kledingvoorschriften – in het bijzonder het dragen van een hoofddoek – niet in acht nemen. In de voorbije weken werden honderden professoren en universitaire docenten ontslagen. Het lijkt erop dat er nog duizenden ontslagen zullen volgen. Een islamitisch land met een islamitische staat gaat voor de zoveelste keer het onderwijs en de cultuur islamiseren. We kunnen concluderen dat het de ayatollahs na 44 jaar nóg niet is gelukt om de samenleving volledig te islamiseren. Dat geeft hoop.

De Iraanse islamitische tirannie is er dus niet in geslaagd om via onderwijs, cultuur en de omvangrijke staatsmedia de bevolking permanent te islamiseren conform de staatsideologie. Ze blijkt dus ook kinderen – vooral meisjes, die in Iran altijd worden geboren onder het toeziend oog van ayatollahs – niet te kunnen omvormen tot politieke modelmoslims. Deze werkelijkheid moeten we nooit uit het oog verliezen. Het Iraanse protest, de vrouwenopstand, was en is een algemene, grote beweging, die niets minder wil dan het regime met zijn ideologie omverwerpen. De wil van Allah kan niet op natuurlijke wijze worden opgelegd. Mensen worden niet zomaar de slaven van Allah.

Wil van Allah opgelegd en gehandhaafd met geweld

Iran toont aan hoe de wil van Allah wordt opgelegd en gehandhaafd: met geweld. We weten niet precies hoe Iraniërs in de zevende eeuw, nadat de vroege jihadisten onder leiding van de tweede kalief Umar Perzië binnenvielen, werden geïslamiseerd. Maar we weten precies hoe die islamisering nu gaat. Geweld deed en doet wonderen.

Maar nu is de vraag of het dat blijft doen. Of geweld de politieke islam in Iran gaat redden. Naar aanleiding van zijn boek Israel auf iranisch werd dr. Mohsen Banaie, een Duitse topchirurg van Iraanse afkomst, geïnterviewd door Het Nieuw Israëlietisch Weekblad. Over de stand van zaken in Iran zei hij:

Misschien weerstaat het regime nog de volgende protestgolf, maar gezien de jeugd die naar vrijheid snakt en het groeiende onvermogen de problemen onder het tapijt te vegen, is het een kwestie van tijd totdat het regime zal vallen. Het kraakt op al zijn grondvesten. Mijn vrouw vraagt zich altijd af wanneer het Midden-Oosten eindelijk vrede en rust zal vinden. In mijn boek antwoord ik daarop: als Rita Yahan Farouz, de beroemde Israëlische zangeres met Iraanse wortels, in het stadion van Teheran een concert kan geven.

Manifestatie georganiseerd door moedige vrouwen

Inderdaad gaat de strijd door. Morgen wordt op het Malieveld in Den Haag een manifestatie gehouden ter nagedachtenis van niet alleen Mahsa Amini, maar ook de andere vrouwen die door het regime om het leven zijn gebracht. Onder anderen drie moedige Nederlandse vrouwen van Iraanse afkomst (Sepideh Pauwels, Atti Bahadori en Shirin Ghahramani) hebben deze manifestatie georganiseerd. Niets houdt ze tegen in hun strijd voor vrijheid.

Morgen zal het publiek in Den Haag worden toegesproken door onder meer Mohsen Banaie en Uri Rosenthal. Dwarsverbindingen zoals deze, tussen Joden en Perzen, tussen Nederlanders en Iraanse vrouwen, zullen de mediastilte rond het Iran van de ayatollahs weer doorbreken.

Perzische vrouwen zullen de zonen van Allah op de knieën krijgen.