Pieter Waterdrinker staat sinds de gruwelijke beelden van de Hamas-aanval zaterdagochtend voortdurend in contact met zijn Russische schoonfamilie in Israël. Het losgebroken roofdier in de mens beangstigt hem. Hoeveel oorlog kan de wereld aan?
Omdat mijn Russische schoonfamilie sinds anderhalf jaar in Israël woont, en mijn zwager eerder aan mij had laten weten dat hij in de buurt van Ashkelon al enige tijd probeert een eigen zaakje op te zetten, verkeerde ik zaterdagochtend in mijn hotel in Rotterdam in koude paniek.
De eerste gruwelberichten, de eerste gruwelbeelden van de Hamas-terreuracties in Israël zullen velen hebben teruggekatapulteerd naar die destijds uit Irpin en Boetsja. Waar Russische militairen in de eerste dagen van de oorlog dood en verderf zaaiden in deze twee voorstadjes van Kiev, werden hier honderden Israëlische en andere jongeren tijdens een muziekfeest in de woestijn afgemaakt door terroristen van Hamas, of als gijzelaars afgevoerd naar de Gazastrook. Samen met weerloze moeders met hun kinderen, bejaarden, militairen.
Mijn vrouw in Frankrijk besloot ik niet wakker te bellen. Toen belde ze zelf: ‘Heb je het gehoord? Heb je de béélden gezien?’ De woorden die daarna volgden, houd ik maar liever voor me.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout