De opkomst en ondergang van Martin Schulz (SPD) is misschien een les voor spartelende linkse partijen in omringende landen. Elke partij zit weleens mis met de keuze van een lijsttrekker, schrijft Robbert de Witt.
Wat betreft zijn uiterlijk is het lastig voor te stellen dat hij werd gezien als stemmenkanon die de sociaal-democraten weer terug aan de macht zou brengen. Want hoe moest deze man van middelbare leeftijd, met zijn baard, bril en ietwat gezette figuur, een jong links publiek bereiken? Zijn lange staat van dienst als EU-technocraat in Brussel maakten van Martin Schulz ook bepaald geen ‘frisse nieuwkomer’.
Toch werd daar in Duitsland – en in omringende landen – in 2017 heel anders over gedacht. Bijna niemand twijfelde eraan dat deze gelouterde voorzitter van het Europees Parlement de SPD in Duitsland naar een klinkende verkiezingszege zou leiden. Hij was door zijn partijgenoten met 100 procent van de stemmen verkozen tot lijsttrekker, een wonderlijke uitkomst van geen heel opzienbarende loopbaan.
Pas toen Schulz naar Brussel ging, trad hij in de schijnwerpers
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout