Het Europees Parlementslid Assita Kanko hield op 26 februari dit bevlogen verhaal over Jodenhaat bij UN Watch in Genève.
‘Ik ben vereerd om hier te zijn. Ik ben blij dat we hier zijn, want het is belangrijk. We zijn hier niet alleen om te spreken over de toekomst van UNRWA, het gaat over onze gezamenlijke toekomst als medemensen. Daar gaat het om.
Ik heb geleerd over de Tweede Wereldoorlog. Ik heb geleerd over alles wat er in de geschiedenis is gebeurd, toen ik een kind was in Burkina Faso, opgroeiend in een traditioneel gezin, opgroeiend in een arm dorp, op blote voeten lopend, niet eens wetend dat België bestond. En alleen maar wilde leren en als meisje een vrij en onafhankelijk geëmancipeerd mens wilde worden.
Opgegroeid in islamitische omgeving
Ik groeide op in deze islamitische omgeving. Alles had me kunnen overkomen. Ik zou hier nooit zijn geweest, behalve als ik wist dat mensen als Rousseau ook in Genève zijn. Maar dankzij onderwijs, onderwijs gegeven door andere mensen dan organisaties zoals UNRWA, ben ik hier vandaag en weet ik de dingen die ik weet.
Ik heb geleerd dat ik een verantwoordelijkheid heb als mens en dat we allemaal gelijk zijn. Niemand zou ooit iemand ervan moeten hoeven overtuigen dat Joden mensen zijn. Maar in de religie die ik heb gezien, noemen ze Joden honden. Ze noemen mensen zoals ik, die seculier zijn geworden, honden. Dit moet veranderen.
Assita Kanko
Introductie van UN Watch-topman Hillel Neurer:
‘Ik wil onze volgende spreker voorstellen. Weet je, we leven in vreselijke tijden, wat er op 7 oktober is gebeurd, het sadisme, de wreedheid, de wreedheden, zijn daden waarvan de Verenigde Naties in 1948 zeiden: barbaarse daden, die het bewustzijn van de mensheid hebben geschokt.
We zagen daden zoals die van de nazi’s, nazi-achtige daden(…). Eén van de mensen die het moment heeft aangegrepen om de nazi’s van vandaag te bestrijden, is Assita Kanko. Ze is een Belgisch politica, schrijfster, columniste en mensenrechtenactiviste.
Velen kennen haar van de krachtige standpunten die ze sinds 7 oktober heeft ingenomen. In Europa, en op andere plaatsen in de wereld waar mensen zwijgen of zich zelfs verontschuldigen voor Hamas, deed zij het tegenovergestelde.
Ze is geboren in Burkina Faso en woont al twintig jaar in België. Sinds 2019 is ze lid van het Europees Parlement. Ze heeft in het bedrijfsleven gewerkt, in internationale bedrijven en raden van bestuur gediend, ze is lid van de commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken en van de commissies buitenlandse zaken, veiligheid en defensie. Ze heeft zich ongelooflijk sterk gemaakt tegen antisemitisme en racisme. Ze is verkiesbaar voor het Europees Parlement in juni 2024 als kandidaat-nummer 2 op de N-VA lijst. We zijn vereerd dat je de tijd en moeite hebt genomen om helemaal hierheen te komen.’
Waarvoor we vechten
Om te beginnen wil ik een kort verhaal met jullie delen. Ik ging naar mijn allereerste sjabbat-diner en ik zag deze vrouw, deze vriendin van mij het diner voorbereiden. Net als in elk ander gezin had ze vier kinderen met haar man, ze waren gehaast, vertraagden, ruzieden, lachten, alles wat je in een gezin kunt vinden. Alles wat wij dagelijks als super saai of irritant beschouwen. Maar dit is eigenlijk waar we allemaal voor vechten.
Toen ik naar haar en de kinderen keek, dacht ik: dit wat ik nu zie, dit mooie moment, en alles wat ik nu zie, is wat radicale moslims en Hamas niet willen zien bestaan. Ze willen niet dat deze mensen bestaan en dit moment delen dat ieder ander met zijn familie zou willen delen, dat ik ook deel met mijn dochter, dat ik deelde met mijn broers en zussen en ouders toen ik opgroeide.
Robbert de Witt: Afgrijselijk gedrag van Palestijns VN-personeel verbaast helaas niet‘Haat omdat ik Joods ben’
Toen ik in januari ging spreken op een school in New York, volgde een klein meisje van 9 me tot ik op het punt stond te vertrekken, ik had mijn jas aan, en ze vroeg me – ze wilde het duidelijk niet ten overstaan van iedereen vragen – ze vroeg me: wat moet ik doen, wat kan ik doen als mensen me haten omdat ik Joods ben?
Ik kon zien dat ze een antwoord verwachtte. Wat kan ik zeggen? Ik ben niet Joods, ik ben een mens, ik ben een seculiere moslim en ik houd zoveel van je en zoveel mensen houden ook van jou. Wees gewoon jezelf, wees jezelf en ik vind nog steeds dat we dit kind, en iedereen die zich deze vraag stelt, iets verschuldigd zijn. Wij zijn verantwoordelijk voor het opbouwen van een wereld waarin niemand zichzelf ooit deze vraag zou moeten stellen.
Filosofie van slachtofferschap
In die wereld bestaat de UNRWA niet. De radicale islam bestaat niet. De waarden van de Verlichting, de Europese waarden, bestaan en zijn veel sterker. Ik schaam me heel erg dat mijn land, België, niet afziet van het sponsoren van UNRWA. En weet je waarom? Het is vanwege deze diepe filosofie van slachtofferschap. Als ze mensen zoals mij zien, willen ze ons als slachtoffers behandelen.
Ik weet waarom ze mensen zoals mij haten: omdat we geen slachtoffers willen zijn. Wij zijn mensen, wij hebben een potentieel dat we kunnen bereiken. Ze behandelen Palestijnen als slachtoffers, ze behandelen immigranten in Europa als slachtoffers. Ze willen je potentieel niet ontsluiten.
De reden waarom ze het geld blijven geven, is om stemmen te blijven krijgen van bepaalde bevolkingsgroepen in Europa die weigeren te integreren en die de islam boven onze Grondwet plaatsen, boven onze wetten en boven alles wat we hebben geërfd. Boven alles wat zegt dat mensen zoals ik vrij moeten zijn, dat we allemaal gelijk zijn.
Wat is UN Watch?
United Nations Watch is een Zwitserse niet-gouvernementele organisatie, opgericht onder art. 30 van het Zwitserse Burgerlijk Wetboek, met een mandaat om toezicht te houden op de prestaties van de Verenigde Naties volgens de maatstaf van haar eigen Handvest.
United Nations Watch is gevestigd in Genève en is in 1993 opgericht door de burgerrechtenactivist Morris B. Abram, de voormalige permanente vertegenwoordiger van de Verenigde Staten bij de Verenigde Naties in Genève.
United Nations Watch neemt actief deel aan de VN als geaccrediteerde ngo met een speciale adviesstatus bij de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties.
Stoppen met financieren van UNRWA
Dus ik denk dat we moeten blijven aandringen, dat Europa en de andere landen moeten stoppen met het financieren van UNRWA. We moeten ervoor zorgen dat andere agentschappen het werk kunnen overnemen. Ze doen het goed in andere landen. Kijk naar UNICEF, UNHCR.
Ik denk dat wat UNRWA ook vervangt, ervoor moet zorgen dat de werknemers niet noodzakelijkerwijs uit Gaza komen. Er moeten internationale, onbevooroordeelde mensen werken. Om te zien hoe de vermoorde zoon van Ayelet – die eerder sprak – in een UNRWA-wagen werd gesleurd, wie wil daarvoor betalen?
Betalen voor terrorisme?
Willen we betalen voor terrorisme? Ik heb mijn toespraak niet voorgelezen omdat het zien van jullie vandaag me inspireerde om iets anders te zeggen. Ik wilde de toespraak niet voorlezen die mijn adviseurs samen met mij voor mij hebben geschreven. Ze zullen erg teleurgesteld zijn omdat ze het hele weekend hebben gewerkt. Ik heb vanuit mijn hart gesproken omdat we iets moeten doen. We zijn allemaal één grote familie van mensen. Het individu is meer dan zijn huidskleur, zijn geslacht, zijn ras, zijn geschiedenis.
We zijn allemaal mensen en dat moet het enige uitgangspunt zijn. Als ik [secretaris-generaal van de Verenigde Naties] António Guterres was, zou ik mijn werk doen. Ik zou mijn werk doen, daartoe roep ik hem op.’