De Poolse redenen om het asielrecht af te schaffen, zijn niet heiliger of gewichtiger dan die van andere lidstaten van de Europese Unie. Dat schrijft Afshin Ellian.
Het asielakkoord is aanstaande. Terecht hebben de partijen afgezien van een noodwet. Uiteindelijk moeten de belangrijkste zaken rond het asielrecht worden verwerkt in gewone wetgeving. Met een noodwet is het asielrecht ook niet te wijzigen. Het zou dan alleen gedurende de uitzonderingstoestand van de noodwet buiten werking worden gesteld. Wijziging van het asielrecht, oftewel de Vreemdelingenwet, heeft de instemming nodig van een meerderheid in zowel de Tweede als de Eerste Kamer. Wat ook het beste is voor zo’n belangrijke wet.
De Vreemdelingenwet wijzigen is moeilijk, maar niet onmogelijk
Het zittende kabinet heeft nog geen meerderheid in de Eerste Kamer. Pieter Omtzigts NSC heeft daar nul zetels. Nu hadden ook de meeste kabinetten-Rutte die niet. Toch konden Rutte en zijn coalitiepartners met succes regeren en wetten invoeren. Het is aan de regerende partijen om in de Eerste Kamer politiek te bedrijven, proberen compromissen te bereiken met een aantal partijen, zodat het kabinetsbeleid door wetgeving kan worden onderbouwd.
In het geval van de Vreemdelingenwet is dit moeilijk, maar niet onmogelijk. Een aantal wijzigingen, zoals invoering van tijdelijke verblijfsvergunningen, is geen wezensvreemd fenomeen in het asielrecht. En evenmin in strijd met het Europese en andere internationale verdragen. Zo is uitbreiding van de termijn voor naturalisatie van vijf naar tien jaar niet strijdig met de mensenrechten.
Te veel genaturaliseerden gaan terug naar het land van herkomst
Verlenging van de termijn tot aan de naturalisatie is in feite een noodzakelijke wijziging, die zo spoedig mogelijk moet worden ingevoerd. Er zijn te veel gevallen bekend van mensen uit Iran, Afghanistan of Syrië die na naturalisatie naar hun ambassades gaan en vervolgens naar hun land van herkomst kunnen afreizen.
Denkt u zich eens in. Een Iraniër die tot voor kort een permanente verblijfvergunning had op grond van asielrecht, wordt genaturaliseerd en gaat plotseling naar de Iraanse ambassade. Het lijkt mij een horror. Dan vraag je je af of het regime in Iran is veranderd. Nee, natuurlijk. Zo iemand had dus nooit recht op een asielvergunning, want hij liep kennelijk in Iran geen gevaar. Een persoon van Iraanse afkomst die hiervandaan naar Iran wil, zal dat moeten doen met een Iraans paspoort.
Afreizen naar het land van herkomst brengt ook nog veiligheidsrisico’s met zich mee. De Iraanse ambassade wil inlichtingen inwinnen over de echte dissidenten. Of over Nederland in het algemeen. Ik ken gevallen waarbij een Nederlandse Iraniër op de luchthaven van Teheran werd ondervraagd door de Iraanse inlichtingendiensten. Of tijdens zijn verblijf in Iran door die diensten werd bezocht. Vanaf dat moment is zo iemand buitengewoon kwetsbaar. Zo sleept Iran, net als andere vijanden van het Westen, inlichtingen binnen over Nederland of de tegenstanders van het regime.
Nederlandse naturalisatie is vaak een van de doelen van de immigrant. Dat doel kan binnen vijf jaar worden gehaald. Verandert dat in tien jaar, dan is het lang genoeg om iemand ervan te weerhouden zonder een geldige politieke reden naar Nederland te komen. Bovendien moet het asielrecht draaien om echte politieke vluchtelingen.
Polen wil het asielrecht tijdelijk afschaffen
Naast de nationale wetgeving is er nog de Europese. Premier Schoof zet zich in om binnen de EU bondgenoten te vinden voor de wijziging van het Europese asielrecht. Niet alleen Denemarken, maar ook Polen wil het asielrecht hervormen. Zelfs wil premier Tusk van Polen het asielrecht tijdelijk afschaffen.
Tusk voert als motivering aan dat ‘de Belarussische president Loekasjenko, de Russische president Poetin en talloze mensensmokkelaars misbruik maken van het asielrecht door migranten af te sturen op de Poolse grens’. Per jaar ontvangt Polen ruim 26.000 asielzoekers. Tusk is de gedroomde president van Brussel en de linkse partijen in Nederland. Juist hij vraagt de EU om de afschaffing van het asielrecht te respecteren.
De Poolse redenen om het asielrecht af te schaffen, zijn niet heiliger of gewichtiger dan die van andere EU-lidstaten. Elke lidstaat heeft zijn eigen redenen om het asielrecht al dan niet drastisch in te perken. Het Nederlandse kabinet gaat aanzienlijk minder ver dan het Poolse. Nederland wil het asielrecht niet afschaffen maar inperken, waardoor alleen echte politieke vluchtelingen in aanmerking zouden komen voor bescherming.
Ter geruststelling: er zijn niet zo veel politieke vluchtelingen in de wereld. Er zijn voornamelijk oorlogsontheemden. Links Nederland moet eigenlijk de hervorming van asielrecht niet tegengaan, maar dat voorzien van logische, uitvoerbare en doelmatige gronden.