O,o, die arme Jet Bussemaker. Die krijgt een lading ellende over zich heen, en alleen omdat ze, volkomen terecht, zegt dat het niet handig is als vrouwen op de zak van hun man teren. Volgens het Katholiek Nieuwsblad is Satan weer onder ons, maar dat is zo’n bezopen commentaar dat ik er verder geen woorden aan vuil wil maken.
Ik ken het verschil tussen teren op andermans zak en eigen geld verdienen en geloof mij: het laatste geeft werkelijk veel meer voldoening. Ik heb zelfs liever een beetje eigen geld dan veel van een ander. Maar ja, zo ben ik. Steun van de staat lijkt me al helemaal een verschrikking zeg. Dan word je toch nog liever garnalenpeller.
Gratuit
Financiële zelfstandigheid is ongelooflijk goed voor je gevoel van eigenwaarde. En ik ken ook het verschil tussen thuis zijn met de kinderen en uit werken gaan.
Om het zachtjes te zeggen: dit is niet de eerste keer dat Nederlandse vrouwen worden aangespoord eens wat uit te voeren buiten de deur. O la la, daar gaan we weer, dacht ik toen ik Bussemakers pleidooi las. Het is echt moeilijk om vrouwen serieus aan het werk te krijgen.
Mensen in een periode van stijgende werkloosheid tot werk aansporen, of het nu mannen of vrouwen zijn, is nogal gratuit.
Geestdodend
Toch is het ook voor moeders heel verstandig om werk te zoeken. Ook dit uit eigen ervaring: de hele dag thuis met de kinderen is behoorlijk vervelend en soms ook saai. Niet dat ik nou zo intelligent ben, maar het is ook best geestdodend. Je hebt het enorm druk met… eeeh… niet zoveel eigenlijk.
Nu mijn kinderen zowat volwassen zijn, denk ik terug aan die tijd met weemoed, want ik vind natuurlijk dat ik er niet genoeg van heb genoten en nu is het voor altijd voorbij. En als ik een jonge moeder zie fietsen met een klein kind voorop de fiets dat blij om zich heenkijkt, dan voel ik soms zelfs lichte afgunst.
Krijsen en huilen
Maar zo was het niet altijd. Er waren ook veel momenten dat de kinderen niet wilden eten, niet wilden slapen, gewoon helemaal niks wilden, behalve luid, langdurig en irritant krijsen en huilen. Dan duurden de dagen lang en was ik blij als het ’s avonds eindelijk stil was. Laten we niet doen alsof het zorgen voor kleine kinderen één groot paradijs is. Anders deden mannen het wel.
De afhankelijkheid van kinderen duurt maar heel kort, vier of vijf jaar. Dan gaan ze naar school en hebben moeders dus uren de tijd voor zichzelf. Het lijkt mij heel goed als ze dan, als ze het niet eerder wilden doen, werk gaan zoeken. Bussemaker doet alsof werk een straf is, maar dat is het natuurlijk helemaal niet, het is gewoon leuk en afwisselend. Dat vrouwen op dat moment geen werk zoeken, is omdat ze er geen klap zin in hebben. Heus niet omdat ze het verzorgen van man en kinderen zo belangrijk vinden. Ze doen gewoon liever iets leuks voor zichzelf.
In het weekend
Ouders moeten zich niet vergissen in hun invloed op de kinderen. Zodra die in de puberteit komen, zo rond hun dertiende, verdwijnen die ouders naar een bijrol in de coulissen en daar blijven ze vaak jarenlang staan. Dan kan je wel je hele ziel en zaligheid in de opvoeding hebben gestort, dat maakt die kinderen niks uit. Die gaan lekker hun eigen gang en dat moet ook. Dan zit je stom te kijken, in je eentje achter die theepot. Rond hun twintigste vertrekken ze helemaal en dan?
Ik zou zeggen, dames, doe iets met je opleiding en ga gewoon in het weekend of ’s avonds tennissen en koffie drinken met je vriendinnen. Ook leuk, en je hebt eens iets anders om over te praten dan de prestaties van je kinderen.