Nadat de nationale trots uit het Eurovisiesongfestival is gezet, voelen veel Nederlanders voor een boycot. Daar zijn allerlei goede redenen voor. Maar de jaarlijkse opwinding over het bizarre festijn heeft ook zo haar charme, schrijft Gerry van der List.
Het was zaterdagavond even schrikken voor de liefhebbers van Het echte leven in de dierentuin. Zij zagen om 19.00 uur (een herhaling van) hun favoriete programma opgeofferd voor een ingelaste uitzending van Op1. Dus moest er wel iets heel ergs zijn gebeurd.
En dat bleek ook het geval. De Nederlandse deelnemer aan het Eurovisiesongfestival bleek zich agressief te hebben opgesteld jegens een cameravrouw die hem wilde filmen. Nu blijkt uit onderzoek dat grensoverschrijdend gedrag bij de Nederlandse publieke omroep heel gewoon is, maar in Zweden schijnt dat anders te zijn. Joost Klein werd gediskwalificeerd.
Fuck the EBU!
De ontsteltenis was groot. Advocaat Geert-Jan Knoops liet in Op1 weten dat Nederland naar de Zweedse rechter moest stappen. De vaste commentator bij het muzikale festijn, Cornald Maas, riep publiekelijk ‘Fuck the EBU!’, waarbij hij doelde op de in zijn ogen te strenge European Broadcasting Union die het festival organiseert. En collega Jeroen Kijk in de Vegte barstte in de voorbeschouwing in snikken uit toen hij vernam dat Nederlands beroemdste transgender, Nikkie de Jager, uit protest tegen al het vermeende onrecht niet zou vertellen hoe de vaderlandse vakjury had gestemd.
Alom werd opgeroepen tot een muzikale Nexit. Uit een opiniepeiling van de Mediacourant bleek dat 90 procent van de bezoekers van deze informatieve, vermakelijke website de stelling ‘Laat die EBU-figuren in de stront zakken!’ onderschreef. Het afhaken zou financieel in elk geval voordelig zijn, want Cornald Maas onthulde dat deelname aan het Songfestival de publieke omroep ‘extreem veel geld’ kost.
Terecht boegeroep
Het ontbrak er nog maar aan dat premier Mark Rutte de natie toesprak of zijn internationale aanzien aanwendde om Klein alsnog Europapa ten gehore te laten brengen. Andere politici roerden zich zaterdagavond wel. Caroline van der Plas meldde op X dat de Fries gewoon had moeten optreden en vond het boegeroep vanuit de zaal als reactie op de diskwalificatie heel terecht.
Een andere topvrouw van BBB sprak zich ook uit. Mona Keijzer riep op te stemmen op Eden Golan, de dappere, vocaal sterke zangeres die ondanks bedreigingen en protesten Israël op een voorbeeldige wijze vertegenwoordigde. Veel Nederlanders volgden dit stemadvies op, waarschijnlijk vooral om hun afkeer te tonen van de intimiderende activiteiten van luidruchtige anti-Israël-activisten in de afgelopen week.
Bizar festival
Het mocht niet baten. De winst ging naar een hysterische non-binaire Zwitser. Tot verbazing van iedere kijker met enige goede smaak.
Kortom, het was weer een bizar festival dat voor veel commotie zorgde. Misschien vormt dat ook wel een reden voor Nederland om volgend jaar toch niet af te haken. Want je als natie een paar maanden opwinden over een vals zingend duo, zoals vorig jaar, of meeleven met een maffe Friese rapper, zoals dit jaar, dat heeft toch ook wel een zekere charme.