Harald Droste heeft vijf leegstaande koeienschuren omgetoverd tot twintig appartementen, verspreid over Twente.
Links hoor je nog net het ruisen van de snelweg, rechts ratelt een trekker. Het enige andere geluid komt van fluitende vogels en zoemende insecten. Met een beetje geluk spot je op het Twentse platteland zelfs een ree. In dit gebied heeft herbergier Harald Droste vijf leegstaande koeienschuren omgetoverd tot twintig appartementen, verspreid over Twente.
Droste regelt de verbouwing en de bedrijfsvoering, de boeren verzorgen de gasten. Al zijn ze strikt genomen geen boeren meer; de schuren stonden leeg omdat ze hun koeien hebben verkocht. Maar de oude boerderijen staan er nog, en op een boerderij lopen geiten en schapen, op een paar andere kippen en een haan.
Voor dat boerderijgevoel heeft Droste in elke lodge beneden een bedstee gemaakt voor de kinderen. Op de entresol staat een tweepersoonsbed voor de ouders, en een bad aan de rand, met gordijnen voor wat privacy.
Het is prachtig wandelen rond de boerderijen, en met de auto zijn Oldenzaal, Ootmarsum (met heuvelachtig landschap) en natuurlijk Enschede nooit ver weg. Of Nordhorn en Bad Bentheim, net over de Duitse grens.
Elsevier nummer 21, 23 mei 2015