Voor haar boek Death Row Dollies sprak de Nederlandse journalist Linda Polman een aantal vrouwen die liefde koesteren voor een terdoodveroordeelde.
Wat bezielt vrouwen om een relatie te beginnen met tot de doodstraf veroordeelde moordenaars die in Amerika op death row zitten? Voor haar boek Death Row Dollies sprak de Nederlandse journalist Linda Polman een aantal van hen. Ze beginnen als penvriendin en eindigen na jaren als weduwe. In de tussentijd schrijven ze zich de vingers blauw. Op bezoek mogen ze hun geliefden alleen achter glas zien en via de telefoon spreken. Toch zijn de contacten intens, zegt de Nederlandse Guikje. ‘Zomaar een beetje over het weer lullen doe je niet als je de dood in je nek voelt hijgen.’ Vriend Hank is voor haar een soort Tamagotchi geworden, zo’n elektronisch knuffelbeestje dat de eigenaar in leven moet houden.
Polman beschrijft de vrouwen en hun criminele partners met grote empathie en wordt nergens ironisch. Haar betrokken aanpak levert zo een boeiend portret op van een gesloten wereld zonder enig perspectief.
Elsevier nummer 25, 20 juni 2015