‘Ik ben geschrokken van Cambodja’
‘Na mijn afstuderen in 2008 besloot ik te gaan reizen door Zuidoost-Azië. Ik had nog nooit alleen gereisd en beleefde nu plotseling zes weken ultieme vrijheid. Ik heb alleen een vliegticket geboekt naar Bangkok en besloot verder per dag te bepalen waar ik heen ging.
‘Ik ben met de trein naar het noorden van Thailand gereisd, want door de slechte wegen schudden de bussen zo hevig dat mensen met spuugzakjes achter in de bus zitten. Vanaf het noorden ben ik met de boot via de Mekong-rivier naar Laos gereisd, maar precies toen was ik doodziek. Er dreven stinkende dode ossen voorbij en de boot schommelde enorm.
‘Daar lag ik, een hoopje ellende tussen de bagage. Toen bood een jongen, Elan, aan om over mijn rug te aaien. Heel raar, maar ook heel bijzonder, want het werkte. Hij heeft een uur lang cirkels gemaakt op mijn rug en ik voelde me opeens een stuk beter. We zijn goede vrienden geworden.
‘Laos is authentieker dan het toch wel toeristische Thailand. Ik ben drie jaar later teruggegaan en je ziet dat Thailand steeds commerciëler wordt. Ik heb toen vooral door Vietnam en Cambodja gereisd. Vooral van Cambodja ben ik geschrokken. Natuurlijk van “the killing fields“, waar nog stukken kleding en botten lagen, maar ook van het feit dat alle hoogopgeleide mensen door de Rode Khmer zijn uitgemoord of zijn vertrokken. Je merkt ook dat mensen geweld daar veel normaler vinden. Toeristen mogen er tegen betaling met een raketwerper een koe doodschieten.’
Elsevier nummer 28, 11 juli 2015