Menno Wigman was al lang een grotestadsdichter toen hij het in 2012 ook officieel werd. Die twee jaar als (vijfde) Stadsdichter van Amsterdam drukken hun stempel op Wigmans nieuwe dichtbundel Slordig met geluk, opvolger van het prachtige, vaak herdrukte Mijn naam is Legioen.
Niet zozeer thematisch. De rafelranden van de stad en het eigen dichtersleven zijn ook nu weer de belangrijkste bron van zijn thematiek. Transparant, vormvast en bewonderenswaardig trefzeker is ook nu zijn poëzie.
Wel leverde het stadsdichterschap de nodige gelegenheidspoëzie op. Dat is zelden de meest geïnspireerde poëzie, maar bij Wigman pakt het heel goed uit. Het gedicht ‘Aarde, wees niet streng’ – voor een zogeheten gemeentelijke ‘eenzame uitvaart’ – is waarlijk een instantklassieker. Als je zo’n aangrijpend Hooglied kunt schrijven voor een onbekende man die moederziel alleen is gestorven, dan ben je echt een grote.