En de Oscars gingen naar… Argo. ‘The movie was fake. The mission was real.’ In 1980 bezette een aantal Iraanse studenten de Amerikaanse ambassade in Teheran. Een unicum. Wie waren die studenten?
Het waren links-religieuze studenten die zich, letterlijk vertaald, ‘de studenten die de lijn van de imam volgen’ noemden. De bezetting van ambassade had desastreuze gevolgen voor de zittende president van de Verenigde Staten, Jimmy Carter.
Nadat de studenten onder leiding van een geestelijke de ambassade hadden bezet, belden ze naar de tweede man van het regime, ayatollah Beheshti. Hij was voorzitter van de rechterlijke macht.
Nieuwe revolutie
Beheshti keurde de bezetting goed, maar vroeg de bezetters om verder niets te doen totdat de Iraanse leider imam Khomeini werd ingelicht. In de loop van de dag werd Khomeini op de hoogte gebracht.
De Iraanse leider schaarde zich in een toespraak achter de bezetters van de Amerikaanse ambassade. Ook kwalificeerde hij de bezetting van de Amerikaanse ambassade als ‘de tweede revolutie’. Op dat moment brak een nieuwe revolutie uit: de anti-Amerikaanse en anti-Israëlische revolutie.
Satan
Deze revolutie was niet meer gericht op nationale vraagstukken als gerechtigheid of strijd tegen corruptie. Nee, het doel van deze revolutie was het bestrijden van Amerika en Israël. Khomeini duidde de Verenigde staten aan als de grote satan en Israel als de kleine satan.
De Iraanse regering onder leiding van Mehdi Bazargan bood het ontslag van zijn kabinet aan. Khomeini aanvaardde het. Deze regering bestond uit religieuze en seculiere liberalen. Zij vormden de nuttige idioten die niet langer van belang waren voor Khomeini. Later zijn minstens twee ministers van deze regering om het leven gebracht door het islamitische regime. Enkele andere ministers hebben lange gevangenisstraffen moeten uitzitten.
Vervolgd
In deze anti-Amerikaanse sfeer kon Khomeini vooral rekenen op de brede steun van seculiere linkse groepen en Mojahedeen Khalq, een linkse religieuze groepering. Deze groeperingen waren belangrijk voor Khomeini omdat zij beschikten over een enorme aanhang bij de jongeren – zij waren noodzakelijk voor de dagelijkse demonstraties ter ondersteuning van het beleid van Khomeini.
Dat zou het bewijs zijn van de steun van het volk aan het regime. Maar dat beleid was niet alleen op Amerika gericht. Khomeini was bezig met de oprichting van een islamitische staat. Later zouden de leden van al deze groeperingen worden vervolgd als afvallige of kaffir.
Linkse intelligentsia
De naïeve linkse leiders gebruikten jeugdige types als ik om voor de bezette ambassade te demonstreren. Nu begrijpt u op grond van welke historische ervaring ik me verzet tegen anti-amerikanisme en anti-israëlisme van linkse intelligentsia in Europa.
Sommigen daarvan zijn echte idioten, anderen zijn totalitaire figuren die vreselijke dingen met de mensheid van plan zijn.
Hoe dan ook moeten we ons blijven verzetten tegen dit soort volwassen intellectuelen die voor haat en onvrijheid kiezen.
Op de dag van de bezetting wisten zes medewerkers van de ambassade te vluchten. Ze zochten onderdak bij de Canadese residentie in Teheran. Het regime wist het niet.
Briljant plan
Washington belastte Tony Mendez, een CIA-medewerker, met de opdracht een plan te verzinnen voor zes Amerikanen die zich in de Canadese residentie schuilhielden. Zij moesten Iran verlaten.
Het was een moeilijke opdracht: zes Amerikaanse diplomaten uit het revolutionaire Iran halen, terwijl daar bijna iedereen tegen Amerika was.
Tony Mendez, in de film Argo gespeeld door Ben Affleck, bedacht een briljant plan. Hij zou als Canadees naar Iran gaan om die zes diplomaten op te halen. Ook die zes diplomaten moesten een Canadees paspoort krijgen. Met de vervalsing van Iraanse douanestempels moest het lijken alsof ze al officieel in Iran waren om locaties te onderzoeken voor het maken van een speelfilm: Argo.
Fictieve vijanden
In Los Angeles vond Mendez een paar mensen uit de filmindustrie die ook wilden meewerken aan dit rare project. Ze zochten naar een afgewezen scenario. En dat werd Argo. Alles moest echt zijn. De symbolische wereld van Argo wilde de reële wereld van de islamitische revolutie overrompelen.
Nee, het is anders: de fictie van Argo moest de fictie van de revolutie verslaan. Een revolutie wordt uiteindelijk een fictieve daad, vaak met talloze fictieve vijanden. Twee ficties stonden tegenover elkaar: Hollywood en de islamitische revolutie.
Het was ook echt inlichtingenwerk. Er zou geen schot worden gelost. De fractievoozitters in het Canadese parlement kwamen in een geheime sessie bijeen. Ze besloten Canadese paspoorten af te geven aan de Amerikanen in Teheran.
Idioten en moordenaars
Dit was voor het eerst in de Canadese geschiedenis dat het parlement in een geheime sessie bijeenkwam. De hele operatie was gedurende zeventien jaar geheim gebleven. Pas toen mocht de operatie openbaar worden.
Argo heeft ook een schaduwzijde. Nu, na het zien van deze film, zijn alle idioten en moordenaars in het Midden-Oosten ervan overtuigd geraakt dat westerse journalisten, kunstenaars en filmmakers CIA-spionnen zijn. Dat is een gevaarlijke gedachte.
Argo is een geweldige film. De fictie van Hollywood wint van de fictie van het islamisme.