Dat veel mannenbladen het zo moeilijk hebben, bewijst: mannen hebben meer behoefte aan scherpe opiniestukken dan aan foto’s van schaarsgeklede vrouwen. En waarom hebben kranten uitsluitend linkse columnisten?
De gedrukte media zijn in een transitietijdperk beland. Sommige tijdschriften en kranten worden ter aarde besteld. Gelukkig worden er ook nieuwelingen geboren, zoals Juist.
Kranten en tijdschriften worden zwaar op de proef gesteld. Lezers lopen weg, ze zijn vaak niet loyaal aan hun gedrukte medium.
Dat heeft niet alleen te maken met de economische crisis; al voor de crisis ging het slecht met de gedrukte media. Daarvoor zijn verschillende redenen aan te wijzen.
Duur
Onlangs werd medialand opgeschrikt doordat bij Sanoma, het grootste mediabedrijf van Nederland, vijfhonderd voltijdsbanen verdwijnen. Ook andere bedrijven, die opdrachten uitvoeren voor Sanoma, zullen in moeilijkheden komen.
Sanoma noemde verschillende factoren die tot het dramatische besluit hebben geleid: er zijn te veel bladen, waarvoor consumenten te weinig belangstelling hebben. Daarnaast is SBS6 een te duur bedrijf. Bovendien verdient Sanoma te weinig in de digitale wereld.
Donald Duck en Libelle blijven bestaan, Nieuwe Revu, Panorama, Playboy en enkele andere bladen zullen wellicht verdwijnen. Sanoma gaat ze te koop zetten. Nieuwe Revu heeft een oplage van 24.000, het blad heeft de afgelopen jaren ruim 100.000 lezers verloren.
Mannenbladen
Het is niet onbegrijpelijk dat er weinig lezers zijn voor dit soort bladen, die mannenbladen worden genoemd. Ooit werd gedacht dat mannen weinig tekst en veel foto’s (vooral van blote vrouwen) wilden zien. Vreemd: de meeste beroemde dichters, wetenschappers en filosofen waren mannen.
Kennelijk gaan sommigen ervan uit dat de meeste mannen nog in de eerste stadia van hun biologische ontwikkeling verkeren. Maar de meeste mannen zijn voldoende geëvalueerd en hebben behoefte aan serieuzere bladen.
Zelden heb ik een student gezien met een Panorama of Nieuwe Revu. En ik kan me nauwelijks voorstellen dat onze intelligente bouwvakkers na een zware dag Panorama gaan lezen.
Scherp
En natuurlijk hebben de Nederlandse mediabedrijven internet te laat ontdekt. Tegelijkertijd zien we dat er wel behoefte bestaat aan meer serieuze tijdschriften. Daarbij denk ik opnieuw aan het maandblad Juist.
Dat tijdschrift wil reflecteren op feiten. Dat doen andere bladen ook – gedeeltelijk. Juist wordt gemaakt door de redactie van Elsevier die wordt gekenmerkt door scherpe analyses, opinies en bijna angstaanjagend gedetailleerde beschrijvingen van feiten.
De artikelen in Juist wijken af van alle andere artikelen in de week- en maandbladen: ze zijn geen herhaling van eerder gepubliceerde linkse opinies. De apolitieke beladen bevatten inhoudsloze fotosessies met korte teksten die een belediging zijn voor de geëvolueerde man.
Linkse columnisten
Nederlandse tijdschriften lijken erg op elkaar omdat ze in de links en links-liberale visie zijn gefundeerd. Dit geldt in nog sterkere mate voor de kranten. Die staan vol met beleidsnotities van opiniërende ambtenaren. Ik doel hierbij niet alleen op NRC Handelsblad, want ook de Volkskrant begin eentonig te worden: zie het columnistenbestand van die krant.
Bij de Volkskrant is geen enkele conservatief-liberale columnist te vinden. De columnisten in die krant kunnen echt niet worden verdacht van serieuze, weldoordachte opinies. Ze schrijven linkse, humanistische psalmen.
Een andere oorzaak voor de malaise bij de gedrukte media, is Hilversum.
Oneerlijk
Gedrukte media verdienen hun geld niet alleen door abonnees. Advertenties vormen een inkomstenbron voor kranten en tijdschriften. Maar alle reclame stroomt naar Hilversum, naar de Publieke Omroep.
Hier is sprake van oneerlijke concurrentie: de Publieke Omroep wordt voornamelijk via belastinggeld gefinancierd, terwijl anderen het moeten doen zonder staatssubsidie. Deze oneerlijke situatie wordt nauwelijks gekritiseerd door de kranten of tijdschriften.
De reden is dat de columnisten en Hilversum-analisten bij de Volkskrant of NRC geestverwanten zijn van de meeste programmamakers van de Publieke Omroep. Wel moet ik toegeven dat ze de ideologische lotsverbondenheid belangrijker vinden dan hun eigen portemonnee.
Gezond
Een vreemde, voorlopige toestand. Ook kranten zullen nog ernstig op de proef worden gesteld. De gevolgen van de oneerlijke concurrentie tussen de Publieke Omroep en de niet-gesubsidieerde media zijn nog niet gedetailleerd onderzocht.
Dit probleem van oneerlijke concurrentie kan makkelijk worden aangepakt: kijkers moeten zelf, via de kabelmaatschappijen, gaan betalen voor de programma’s van de Publieke Omroep. Alleen zo kan een gezonde toestand ontstaan.
Het verbieden van reclame bij de Publieke Omroep zou niet werken, want die zou dan nog zwaarder moeten worden gesubsidieerd.
Mannenbladen gaan ten onder. Geen vuiltje aan de lucht. De geëvolueerde man is een kritische lezer.