De aanbidding van autocoureur Max Verstappen lijkt bij Nederlanders een haast religieus gevoel op te roepen, schrijft Hugo Camps. Hij blikt terug op het afgelopen sportweekeinde.
De tienduizenden bezoekers bij de Belgische Grand Prix op Spa-Francorchamps – vooral Nederlanders – probeerden de moed erin te houden, maar ze namen de troosteloosheid niet weg. De menigte op de tribunes werd zeiknat, maar bleef geduldig wachten in de natte kilte. Supporters van de Formule 1 zijn de fanatiekste van alle sporten. Of moet ik zeggen: van alle religies. De aanbidding van autocoureur Max Verstappen lijkt bij Nederlanders een haast religieus gevoel op te roepen. Het is blinde adoratie. De F1 wordt, vreemd genoeg, gekoesterd als erfgoed.
Hugo Camps schrijft wekelijks een sportcolumn voor weekblad EW. Camps (Molenstede, 1943) schrijft voor EW sinds 1986 en maakte in die hoedanigheid vele markante interviews met topsporters.
Dat zal dit weekeinde nog meer blijken als de Grand Prix van Zandvoort wordt gereden. De PK-sekte zal zich in het postzegeldorp oorverdovend laten horen. Mannen van middelbare leeftijd schreeuwen de coureurs toe. Veel werkvolk zie je niet op een racecircuit. En voor studenten is autosport te duur.
Spa-Francorchamps is het mooiste circuit van alle racebanen. Dat zeggen de rijders zelf. Maar als het regent zoals afgelopen zondag heeft het de aantrekkingskracht van een oubliëtte. Melancholie dampt op uit de groene oase.
Wat hebben Nederlanders zo massaal met autosport, is een vraag voor sociologen. Grote coureurs hebben we niet gehad. Geen Ayrton Senna of Fernando Alonso. Het scepticisme over luchtvervuiling wordt bijna met de kracht van de Bijbel uitgedragen. Er moet in deze natie een verborgen verlangen leven naar excentrieke rijkdom. Naar le beau monde. Het zal wel alleen in de Randstad zijn, maar toch.
In elke wedstrijd pikt Depay wel zijn goaltje mee
Het Nederlands elftal was ook altijd een trekpleister, maar dat is de laatste jaren wat minder geworden door tegenvallend voetbal en corona. De clubs mogen eindelijk weer op volle sterkte draaien. Maar de attractie van Oranje is Louis van Gaal, die aan een nieuw elftal timmert en daarbij luidruchtige commentaren ten beste geeft. Louis is in het diepst van zijn gedachten nog steeds de grootste visionair aller tijden. Voorlopig spreken de spelers hem niet tegen. Integendeel, ze laten op sessies en trainingen zien dat er groei is in het vormpeil.
Verheugend is dat Memphis Depay bij zijn nieuwe club Barcelona de weg naar het doel zo makkelijk vindt. In elke wedstrijd pikt hij wel zijn goaltje mee. Georginio Wijnaldum is de andere sterkhouder. De ex-speler van Liverpool mag nu trainen met Lionel Messi. Daar moet toch winst in zitten. Opvallend bij Oranje is ook de goede prestatie van Jurriën Timber. Zijn moeder is een van de befaamde voetbalmoeders die hun zonen dag in, dag uit naar de training brengen.
Een man met een zacht gemoed en een parfum van liefde
Het afgelopen weekeinde is voormalig IOC-voorzitter Jacques Rogge gestorven. De orthopedisch chirurg heeft de olympische gemeenschap twaalf jaar gediend. Rogge was een asceet die vanuit zijn olympische zetel de strijd heeft aangebonden met veelvuldig dopinggebruik in de sport. Hij heeft ook een ruzie tussen Anton Geesink en Mickey Huibregtsen moeten beslechten om de vrede binnen de Nederlandse olympische familie te herstellen. De IOC-voorzitter moest zijn extreme diplomatieke kwaliteiten aanspreken.
De strijd tegen het gigantisme van de Spelen heeft hij niet gewonnen en het privilege-opbod van de leden van het IOC niet kunnen beëindigen. Jacques Rogge was een man met een zacht gemoed en een parfum van liefde.
MVDP
Lees de column van Liesbeth Wytzes: Autoraces zijn echt niet meer van deze tijd
Ik had te doen met Mathieu van der Poel toen bleek dat zijn rug ernstiger beschadigd is dan aanvankelijk bleek. Voor de olympische titel mountainbike moest hij afzeggen. De problemen met zijn rug laten geen cross toe. De kans is reëel dat hij ook moet verzaken aan het wereldkampioenschap op de weg en aan Parijs-Roubaix. Dan is het seizoen van Mathieu een flop. Zeker op het WK op de weg had hij iets te bewijzen. De regenboogtrui was ook zijn grote droom voor dit jaar.
Nog een woordje over Max Verstappen. Hij blijft de zoon van zijn vader Jos die zijn fans in permanente humeurigheid schampte. Max is iets liever, maar zijn goede prestaties hebben hem horkeriger jegens het publiek gemaakt. Ik heb lang gedacht dat het verlegenheid was, maar dat is het niet. Het is bravoure in overdrive.