Als voetbalmakelaar was Mino Raiola snoeihard, als mens was hij minzaam, schrijft Hugo Camps.
Carmine ‘Mino’ Raiola was een godfather in joggingbroek. De slechtst geklede voetbalmakelaar aller tijden. Hij had ook geen gouden uurwerk om de pols zoals de meesten van zijn collega’s. Met zijn dikke buik in camping-outfit had hij iets armoedigs. Een proletariër, bijna. Maar als voetbalmakelaar was hij een instituut in zijn eentje. Een filmpersonage ook. Hij deed denken aan de Soprano’s, noemde zichzelf een kapitalistische communist.
Hugo Camps (Molenstede, 1943) schrijft wekelijks een sportcolumn voor weekblad EW.
De zoon van een pizzabakker uit Haarlem overleed op 54-jarige leeftijd aan een longziekte. Hij was gevreesd door clubs en bonden, en geliefd bij zijn spelers. Raiola was een dure makelaar, maar deed alles voor zijn spelers: transfers, huisvesting, belasting, scholen.
Aan de overgang van Paul Pogba naar Manchester United verdiende hij 49 miljoen. Opgebracht door de betrokken clubs en de speler. Hij had de grootste jongens in portefeuille: Zlatan, Pavel Nedved, Balotelli. Pogba, Lukaku, Erling Haaland… Half Milan speelde onder zijn hoede. Mark van Bommel en Bert van Marwijk hoorden ook tot zijn stal.
Als voetbalmakelaar was hij snoeihard, als mens minzaam. Hij had invloed op het beleid van clubs en bonden. Voor sommigen was hij een tweede vader. Toen Balotelli zijn huis in lichterlaaie had gezet bij het afsteken van vuurwerk belde hij eerst Raiola en toen pas de brandweer. De makelaar leefde letterlijk met zijn mobieltje in de hand. Dat Twitter zijn overlijden had aangekondigd toen hij nog leefde, maakte hem een laatste keer boos. Twee dagen later stierf hij.
Current health status for the ones wondering: pissed off second time in 4 months they kill me. Seem also able to ressuscitate.
— RAIOLA (@MinoRaiola) April 28, 2022
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Feyenoord speelt snedig en aanvallend voetbal
Feyenoord is helemaal op stoom. In de eerste wedstrijd van de halve finale van de Conference League rekende de club uit Rotterdam droogjes af met Olympique Marseille: 3-2. In de eredivisie wordt ook niet meer verloren. Feyenoord speelt snedig en aanvallend voetbal. Als een harmonieus collectief. Het heeft alle kansen om donderdag 5 mei in Marseille de finale van de Conference League te halen. Veel zal afhangen van de vorm van spelmaker Orkun Kökçu en de adem van Geertruida.
De Kuip zat mudvol tegen Marseille. Een volle Kuip is het grootste theater van Nederland. Een plaats waar generaties en sociale klassen door elkaar woelen in zwart-wit. Fellini. Gelukkig heeft Feyenoord te weinig geld om voor een nieuw stadion te kiezen.
Na een lange competitie is in de Kuip nog niets te zien van staalmoeheid. Het elftal blijft in elkaar vloeien. Louis van Gaal noemde de Conference League een Jut en Jul-toernooi, maar dat was de vervreemding die sprak. Bondscoaches doen wel vaker wat misprijzend over clubvoetbal. Het is kretologie uit heimwee.
Lees deze blog van Hugo Camps: De oude Kuip voelt als onvergankelijke liefde
Met iets meer arbitraal erbarmen had Feyenoord voor de titel kunnen spelen met Ajax en PSV. En ook: in sommige sleutelwedstrijden was de focus weg. Maar qua voetbal is dit het seizoen van de wederopstanding. Met dank aan Arne Slot. Alleen is de vraag of die zijn contract zal uitdienen of toch naar Ajax vertrekt. Contracten kunnen voor een schijntje worden afgekocht en Ajax heeft de druk op Slot langs de achterdeur reeds flink verhoogd. Hij is tenslotte van dezelfde snit als Erik ten Hag: onderhuidse bravoure.
Met nog drie wedstrijden is de titel binnen voor Ajax. Het gaat wat moeizamer, maar het scorend vermogen blijft outstanding. Net als je denkt dat Dusan Tadic zijn beste tijd heeft gehad, tovert hij weer pareltjes van doelpunten.
Na de zomer zitten de heren van Vandaag Inside gewoon weer aan tafel
Lees ook het interview met Johan Derksen: ‘Zodra ik stop, ben ik een oude man’
Er was weer een televisierel. Het populaire Vandaag Inside stopt na het kaarsincident van Johan Derksen. De ‘Snor’ had een uitglijer gemaakt met het bagatelliseren van verkrachting. Hij zei lacherig dat hij een jeugdzonde had begaan door een kaars in een vrouw te stoppen. De andere gasten kwamen niet meer bij van het gieren. Vooral amateur lolbroek René van der Gijp schaterde zich helemaal leeg.
Sponsoren van het programma trokken zich ijlings terug en Talpa verwachtte van Derksen excuses. Nee dus. Voor hem was zijn uitspraak humor, geen seksisme. Johan had wat hij wilde: een nationale rel. Na de zomer zitten de heren weer gewoon aan tafel. Voor 800.000 euro.