In coronatijd werd een aantal beroepen aangeduid als cruciaal. Een logisch onderscheid in een dergelijke crisissituatie, maar het maakt het ook makkelijk om andere beroepen onterecht weg te zetten als overbodig, schrijft Marieke ten Katen. Een beetje meer respect voor de diverse banen die er zijn, kan geen kwaad
Laat ik deze column eens beginnen met een persoonlijke ontboezeming. Flink wat jaren geleden heb ik een keer een lelijke sneer uitgedeeld aan een allervriendelijkst meisje bij de garderobe van een horecagelegenheid in Hengelo. Ik was naar het oosten van het land gereisd voor het fenomeen Kerstmiddag, een feest waar bezoekers onder het genot van Nederlandstalige muziek wat moed indrinken voor de aanstaande kerstdiners. Ik had samen met een vriendin geheel in traditie al flink wat bier genuttigd toen we zagen dat het tijd was om de vooraf beoogde trein terug naar onze woonplaats Utrecht te halen.
Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.
We gingen in onze aanwezige vriendengroep op zoek naar de garderobebonnetjes en al gauw kwamen we erachter dat we daarvoor geen handig systeem hadden bedacht. De bonnetjes zaten in één handtas en niemand had onthouden welk nummer bij welke jas hoorde. Bovendien hadden we de jassen nogal onhandig met diverse bij elkaar op één hanger laten hangen.
Geen probleem, geef maar één bonnetje mee en dan regel ik het wel buiten bij de garderobe, blufte ik. Niets was minder waar. Het meisje bij de garderobe, destijds een jaar of zestien schat ik, hield voet bij stuk: we kregen alleen de jassen mee die op het desbetreffende nummer hingen. Ik raakte geïrriteerd. Daar hangen ze toch, zei ik, terwijl ik onze jassen aanwees. Nee sorry, zei ze, die krijg je zo niet mee.
Dat ik terug de overvolle kroeg in moest en dat we onze trein zouden missen, ontlokte bij mij de uitspraak: ‘Zoek een echte baan.’ Alsof dat meisje daar de hele dag nutteloos stond te wezen en maar eens fatsoenlijk, écht nuttig werk moest gaan zoeken.
Meer over de personeelstekorten in vrijwel alle sectoren: Acht acties om het personeelsgebrek te verhelpen, hopelijk
De laatste tijd denk ik nog weleens terug aan het voorval, met de nodige schaamte. Vooral als ik berichten lees over personeelstekorten in vrijwel alle sectoren. In discussies over mogelijke oplossingen hiervoor lijken sommigen zich, net als ik destijds, dusdanig verheven te voelen dat ze denken dat het aan hen is om te bepalen wat écht werk is en welke banen overbodig zijn.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout