De nagel van Lady Gaga en de pen van Pim

Het is vreemd dat je toch graag iets wilt hebben dat van een bekend mens is geweest, zegt Liesbeth Wytzes, die ook wel eens moeite had zich op dat gebied te beheersen. Het zijn de relieken van de moderne tijd.

Onlangs werd bekend dat de nalatenschap van de Amerikaanse en in dat land zeer bewonderde schrijfster Joan Didion (1934-2021) zou worden geveild. In een Amerikaanse krant stond daarover een lang artikel met afbeeldingen van wat er zoal onder de hamer zou komen en dat was niet mis.

Of eigenlijk wel, want wat ik daar langs zag komen, was helemaal niet bijzonder. Het waren spullen zoals iedereen die thuis zou kunnen hebben. Een rotan stoel, model Emmanuelle. Een houten tafel met vier poten. Een zwaar uitziend eiken bureau. Een handvol gelezen boeken. Een oude IBM-typemachine. De tafel waaraan haar man John Gregory Dunne stierf. Een verzameling onbeschreven notitieblokjes. Veel smaak of belangstelling voor schoonheid sprak er niet uit.

Abonnee worden?Dagelijks op de hoogte blijven van de laatste actualiteiten, achtergronden en commentaren van onze redactie? Bekijk ons aanbod en krijg onbeperkt toegang tot alle digitale artikelen en edities van EW.

Bekijk de mogelijkheden voor een (digitaal) abonnement hier

Evengoed zijn de echte fans van de schrijfster helemaal hoteldebotel en zij zouden zelfs voor één enkel nederig nietje nog willen betalen, een nietje dat denkelijk geen bijzondere rol in het leven van Didion speelde. Alleen omdat het van hun idool is geweest. Maar ja, zo werkt dat nu eenmaal. Zoals een van de veilingmeesters zegt: mensen willen nu eenmaal graag iets hebben wat van hun idool is geweest, iets wat zij heeft gezien, aangeraakt, gebruikt. Op die manier komen ze heel dicht bij die persoon. Zo werd ooit een nepnagel van Lady Gaga verkocht voor 12.000 euro, een stuk kauwgom (gebruikt) van Britney Spears voor 14.000 euro, en er zijn nog wel wat meer van zulke voorbeelden te vinden.