Sport en politiek zouden zoveel mogelijk gescheiden moeten worden. Het voetbalveld is geen ideologisch strijdperk. Begrijpelijk is het daarom dat Europese teams in Qatar niet de ruimte krijgen hun politieke voorkeuren uit te dragen, schrijft Gerry van der List.
Update dinsdag 29 november: vandaag speelt het Nederlands elftal de laatste groepswedstrijd van het WK voetbal tegen het gastland Qatar. Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Conny Helder (VVD) wil nog niet zeggen of ze een OneLove-band of -speldje draagt of een ander statement maakt.
De ochtendeditie van het RTL Nieuws vond het nodig er een deskundige bij te roepen. Nadat de nieuwslezer, met lichte verbijstering op het gezicht, gemeld had dat 4,3 miljoen Nederlanders op een ongemakkelijk tijdstip Oranje tegen Senegal hadden zien spelen, moest een psycholoog uitleggen hoe dat kon. Zou een groot deel van het volk het WK immers niet boycotten?
Lees ook het omslagverhaal van Gerry van der List: Tien redenen om gewoon naar het WK in Qatar te kijken
De psycholoog, die schoorvoetend toegaf zelf ook gekeken te hebben, zocht een verklaring in het Oranje-gevoel, dat sterker was dan de afkeer van het gastland. Een andere verklaring is natuurlijk dat al die opiniemakers die de aandacht hebben gevestigd op de slechte mensenrechtensituatie in de woestijnstaat, andere zorgen hebben dan het merendeel van de bevolking. Dat windt zich meer op over de wankele indruk die Matthijs de Ligt in de defensie maakt, dan over het lot van arbeidsmigranten die – vrijwillig – in Qatar de kost verdienen.
Nederland boog snel het hoofd voor de FIFA
Europese landen proberen het ongemak over het spelen in een mensenrechtenschendend land te verminderen met symbolische gebaren. Wegblijven is een te groot offer, maar het omdoen van OneLove-band kost niets. Hiermee zou de aanvoerder een statement kunnen maken tegen racisme en discriminatie.
Groot was de verbolgenheid bij de KNVB dan ook toen de FIFA gisteren ingreep. Als Virgil van Dijk met de ideologische aanvoerdersband zou aantreden, kon hij rekenen op een gele kaart. Nederland boog, net als de andere OneLove-landen, snel het hoofd. Het uitdragen van principes mag het eigen belang uiteraard ook niet te veel schaden.
Meer over de nationale OneLove-discussie: Het gevaar van het verplichte statement
Niemand is gebaat bij meer politiek op het veld
Er is veel gemopper over de opstelling van de FIFA, die zou getuigen van een enorme bekrompenheid. Maar de wereldvoetbalbond heeft groot gelijk. Politiek en sport kunnen helaas nooit helemaal gescheiden worden. Toch is het verstandig om te proberen ze zo veel mogelijk apart te houden.
Als Europese landen de ruimte krijgen hun politieke voorkeuren uit te dragen, dreigt navolging door naties met andere, minder sympathieke opvattingen. Dan wordt het voetbalveld een ideologisch strijdperk, een ontwikkeling waarmee werkelijk niemand gebaat is.