De afkeer van Donald Trump bezorgt velen een blinde vlek. Dat schrijft Robbert de Witt.
Nog altijd met de kop diep, diep in het zand. Het clubje getrouwen rond president Joe Biden vond in de dagen na de rampzalige eerste publieke confrontatie van deze presidentsrace dat er eigenlijk niet zoveel aan de hand was.
Bidens trouwste supporter, zijn echtgenote Jill, prees hem een dag na het debat met uitdager Donald Trump op donderdag 27 juni zelfs uitbundig voor het optreden: ‘Joe, je hebt het geweldig gedaan! Je hebt elke vraag beantwoord! Je kende alle feiten!’
Daar dacht de rest van de Verenigde Staten (en van de wereld) heel anders over. Want poeh, eigenlijk is ‘rampzalig’ nog voorzichtig.
In Europese ogen overdrijven Amerikanen nogal eens, gebruiken ze te snel grote woorden als ‘historisch’. Jaja, denken we hier dan, volgende week is het weer historisch, en de week erna opnieuw.
Dus de aankondiging dat het tv-duel tussen de president en de oud-president historic zou worden, was niet per se geloofwaardig. Bovendien is er buiten de Verenigde Staten net zo weinig enthousiasme voor de twee bejaarde politici als onder Amerikanen. Prima dus om het debat over te slaan.
Vroege klap
Maar het bleek een confrontatie die nu al behoort tot de hoogtepunten van de presidentiële debatten (of dieptepunten eigenlijk). Heeft u een uurtje, kijkt u dan zeker het verbale gevecht terug via YouTube, al is het soms pijnlijk om te zien.
The Washington Post sprak met acht campagnemedewerkers van Biden. Zij hadden geprobeerd hem in een week klaar te stomen om Trump een vroege klap uit te delen. In buitenverblijf Camp David speelde Bidens advocaat Trump en moest Biden ingestudeerde scherpe antwoorden geven.
Het bleek vergeefs. Op de avond zelf was hij amper te verstaan, hield onsamenhangende betogen, viel geregeld stil en keek soms verdwaasd in de camera. Trump hoefde niets te doen, Biden sloeg zichzelf knock-out. Met grote paniek in zijn partij tot gevolg.
Zijn publieke afgang roept twee vragen op. Ten eerste: waarom wil de 81-jarige Biden per se een tweede termijn?
Biden als brug
Als zittend president had hij immers zelf afstand van het Witte Huis kunnen doen, nadat hij vier jaar geleden met succes Trump wist te verslaan. Destijds suggereerde hij dat hij slechts een ‘brug’ zou zijn, een president die zou plaatsmaken voor een volgende generatie.
Maar nadat de Democraten eind 2022 tegen alle verwachtingen in veel succes behaalden bij de tussentijdse verkiezingen, vond Biden dat hij nóg vier jaar het land moet leiden.
Aangevuurd door zijn vrouw Jill, gaf hij niemand kans tot hem door te dringen. Partijgenoten stonden machteloos en lieten het er maar bij, in de wetenschap dat Biden er lange tijd inderdaad beter voor stond in de peilingen dan Trump. Toen die langzaam Trump begonnen aan te wijzen als winnaar, was het al te laat.
Ten tweede: waarom werden de aanhoudende verhalen over Bidens wankele fysieke en mentale toestand amper serieus genomen? Filmpjes van de president die niet weet hoe hij van een podium moet komen, duiken geregeld op. Net als filmpjes waarop hij stamelt, te lang zwijgt en voor zich uit staart, zijn evenwicht verliest of zich pijnlijk verspreekt.
Niets aan de hand, verzekerden Democraten en medewerkers van het Witte Huis.
En ze gingen in de aanval om Biden te verdedigen. Dat diens gezondheid in twijfel werd getrokken, zou deel uitmaken van een meedogenloze Republikeinse campagne. Het werd gek genoeg klakkeloos overgenomen door Europese media.
Simpelweg te oud
Ook in Nederland, waar kranten en tv-zenders (met lichte tegenzin) wel aandacht besteedden aan Bidens uitglijders, maar vaak met de toevoeging dat de compilatiefilmpjes een vertekend beeld gaven en ‘context’ misten.
Twijfelende Amerikaanse kiezers – ook Democraten – wisten wel beter, en oordeelden steeds vaker dat Biden simpelweg te oud is. Zij bedachten dat hij bij winst op 5 november het nog tot zijn 86ste zal moeten volhouden.
In de strijd tussen Biden en Trump ging vrijwel alle media-aandacht uit naar de vele rechtszaken tegen de laatste. Al die justitiële vervolgingen van de liegende en overspelige Trump bewijzen toch dat hij ongeschikt is voor het hoogste ambt?
Steeds opnieuw blijkt dat de intuïtieve sympathie voor de Democraten en de diep gevoelde afkeer van Trump en de Republikeinen velen een blinde vlek hebben bezorgd. Net zomin als de keizer zelf hadden zij door dat hij geen kleren droeg.
GEÏNSPIREERD DOOR DEZE COLUMN VAN Robbert de Witt?
LEES HIER ALLES WAT Robbert de Witt EERDER SCHREEF OP EWMAGAZINE.NL
Schrijf u in voor onze middagnieuwsbrief
Met de gratis nieuwsbrief EW middag wordt u dagelijks bijgepraat met commentaren en achtergronden bij de belangrijkste nieuwsverhalen.
