Wie is er nog blij met Biden en waar is Kamala Harris?

Joe Biden had nooit verwacht dat zijn nieuwe baan makkelijk zou worden. Na een maand als president vertelde hij een groep kiezers dat hem af en toe het gevoel bekroop dat hij niet klaar was voor de uitdaging. ‘Dan dacht ik: mijn god, ik ben geen Abraham Lincoln. Ik ben geen Franklin Roosevelt. Hoe ga ik al deze problemen aanpakken?’ Telefoongesprekken met alle nog levende presidenten – minus zijn directe voorganger – stelden hem wat gerust.

Met meer stemmen dan welke andere presidentskandidaat ooit werd Biden op zijn 78ste president van de Verenigde Staten. Zijn strategie om zich te presenteren als stabiele tegenhanger van de grillige Trump werkte: 44 procent van de Biden-kiezers bracht zijn stem vooral uit tégen Trump. Onverwacht kwamen beide Kamers van het Congres ook nog in handen van de Democraten.

En toch trad Biden aan op een zeer lastig moment. Midden in de zoveelste coronagolf en vlak na de bestorming van het Capitool door Trump-aanhangers. ‘We bevinden ons op een uniek crisismoment. Eenheid is de enige weg voorwaarts,’ zei Biden tijdens zijn inaugurele rede, omringd door zwaarbewapende soldaten.

Een jaar na zijn aantreden is er weinig geloof dat Biden zijn beloftes van eenheid en rust kan nakomen. Amerikanen hoeven niet bang te zijn voor boze nachtelijke tweets en het aantal leugens afkomstig uit het Witte Huis nam af. Maar ‘ergens is de hoop die Biden verkocht net zo misleidend als de leugens van Trump’, schreef columnist Susan Glasser in The New Yorker. Diepe polarisatie is er nog steeds, net zoals de pandemie nog bestaat. Het wereldtoneel lijkt op een mijnenveld. Republikeinen praten rustig door over ‘gestolen verkiezingen’ en Democraten zijn intern zeer verdeeld over het te voeren beleid. Het resultaat is een tussenrapport vol twijfels.