Tár is een pakkend drama over de cancelcultuur, geprojecteerd op de wereld van de klassieke muziek. Met Cate Blanchett in topvorm.
Lydia Tár is de eerste vrouwelijke dirigent ooit van het fameuze orkest Berliner Philharmoniker. Ze heeft een opname van Mahlers Symfonie nr. 5 in voorbereiding, staat op het punt haar memoires te publiceren, en geeft gastcolleges aan de New Yorkse Juilliard School of Music. Beter wordt het niet, zou je zeggen. Dan mompelt een student tijdens de les: ‘Ik heb niets met Bach. Hij heeft in totaal twintig kinderen verwekt. Dat is nu niet bepaald goed voor het milieu.’
Ongeloof. Verbijstering. Geroutineerd weet Lydia Tár na een korte stilte de opmerking te pareren, en stelt dat we de goddelijke muziek van Bach centraal moeten stellen, en niet zijn privéleven. Dat waren immers heel andere tijden. En voor Beethoven, Mahler, en al die andere grote componisten geldt hetzelfde.
Dat antwoord daalt maar langzaam in, blijkt. Het is de eerste aanwijzing voor de kijker dat Lydia Tár de connectie met de jongere generatie aan het verliezen is. Hoe actueel in onze tijden van cancelcultuur. En wat een mooi onderwerp voor het intelligente psychologische drama dat deze film is. Vanaf nu kan het met de gevierde Lydia Tár alleen maar bergafwaarts gaan, begrijpen we. En dat is uiteindelijk ook zo. Het fictieve verhaal had ook ‘De val van Lydia Tár’ kunnen heten.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Cate Blanchett heeft een indrukwekkend cv
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout