Het Hoofdlijnenakkoord is onsamenhangend en moet nog bestuurlijk worden uitgewerkt. Het nieuwe kabinet moet de kans krijgen te laten zien wat het kan, schrijft Leo Stevens.
Op 16 mei presenteerden de PVV, VVD, NSC en BBB hun Hoofdlijnenakkoord. Dat is duidelijk een mooiweerakkoord, zoals Geert Wilders het zelf ook verwoordde. Veel critici zien het vooral als een probleemverhullend betoog.
Klimaatproblemen en de noodzaak een daarop afgestemd fiscaal instrumentarium op te tuigen, worden gebagatelliseerd. De nadruk ligt op de korte termijn. Solide toetsing van de financiële houdbaarheid op langere termijn werd niet nodig gevonden. Het gaat toch niet regenen. Geniet van de zoetigheid, het zuur lossen we daarna wel op.
Maar hoe? Dat is de grote zorg.
Positief is dat er een meer realistische visie op het belang van een gezond vestigingsklimaat is gekomen. Het besef dat dit van cruciaal belang is voor de bestaanszekerheid van grote groepen werkenden en uitkeringstrekkers, heeft ertoe geleid dat de doorgedraaide fiscale maatregelen die de vorige Tweede Kamer op haar laatste zittingsdag nam, zijn teruggedraaid.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout