De voorzitter van ondernemersorganisatie MKB-Nederland Jacco Vonhof heeft maandag 6 december de vierde EW Economie-lezing gehouden. Vonhof sprak de lezing uit in De Rode Hoed in Amsterdam. Lees de volledige tekst hier terug of bekijk de video via het YouTube-kanaal van EW.
Bekijk hier de lezing (tekst gaat hieronder verder):
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Een week of acht geleden belde mijn 78-jarige vader mij. ‘Jongen, wat lees ik in Elsevier? Ga jij de EW-lezing houden? Ná drie grote CEO’s van beursgenoteerde multinationals? Weet je wel wie er vóór jou waren: Van Beurden, Elbers en Van Houten.’
En dames en heren, nu staat hier Jacco Vonhof, glazenwasser van beroep. Een ondernemer in de schoonmaak, met een middelgroot bedrijf in Zwolle. Maar bovenal sta ik hier als de ‘CEO’ van de grootste werkgever van Nederland: het mkb. En in die hoedanigheid hoop ik dat de impact van dit verhaal ook zal zijn dat mensen steeds beter gaan begrijpen hoe belangrijk en waardevol dat mkb voor Nederland is.
Voor wie mij niet kent: Vonhof dus. Ik ben 52 jaar, ondernemer en vader van een mooie tweeling van 21, een jongen en een meisje, die hopelijk op een dag besluiten mijn bedrijf over te nemen. Als ze het aandurven tenminste, in dit ondernemersklimaat.
Wilt u de lezing De visie van een glazenwasser van Jacco Vonhof in boekvorm bestellen? Dat kan via onze webshop
Ik ben 28 jaar geleden in mijn eentje begonnen als glazenwasser, met een tweedehands busje en een ladder. Dat was 1993. Ik was gestopt met mijn studie en wat was het ondernemersklimaat toen anders dan nu. Nederland bruiste van ondernemersenergie. Er was namelijk een nieuw fenomeen: het internet. Ondernemers en bedrijven kregen alle waardering van de maatschappij. Het optimisme in Nederland en in de wereld was onbegrensd.
Natuurlijk: dat leidde tot een hoop gekkigheid, waar ik als glazenwasser niet zo veel mee had. Wat mij betreft moesten de ramen gewoon schoon en streeploos zijn. Er kwamen opeens bedrijven die als doel leken te hebben om zo veel mogelijk verlies te maken. Ik begreep daar niets van. Maar ik genoot wel van de energie.
Dat eenmansbedrijfje is door de jaren heen uitgegroeid tot een bedrijf met 2.300 mensen op de loonlijst. Goed om te weten is dat de meesten van die 2.300 werken aan de basis van de arbeidsmarkt. Op de onderste sport van de ladder. Tachtig verschillende nationaliteiten. Veel mensen met sociaal-maatschappelijke problemen, die zij ook meenemen naar hun werk. Veel van de problemen die in de samenleving aandacht vragen – zoals schulden, laaggeletterdheid – zijn voor mij dagelijkse ondernemerspraktijk. Dat verklaart misschien wel mijn bovengemiddelde interesse voor de arbeidsmarkt en de sociale agenda. Daarover later meer.
Ik merk dat er wel eens wat romantisch over mijn ondernemerscarrière wordt gesproken: alleen begonnen, nu 2.300 man in dienst. Een beetje de Amerikaanse krantenbezorger die miljonair wordt. Laat ik u uit die droom helpen: er was weinig romantisch aan.
Ik moest dus wat. Vóór die tijd had ik nooit bedacht om ondernemer te worden, het is gewoon zo gelopen. Gaandeweg kwam ik erachter dat ik zeker over bepaalde belangrijke ‘ondernemersvaardigheden’ beschik. Maar dát ik ben gekomen waar ik nu ben, dank ik vooral aan het feit dat ik op tijd ontdekte waar mijn zwaktes liggen. Dat ik mensen ben gaan aantrekken die op specifieke punten beter waren dan ik. Die beter kunnen schoonmaken en beter kunnen managen dan ik. En geloof mij: mensen die het beter konden dan ik, waren gemakkelijk te vinden. Toen wel.Ik ben gaan schoonmaken omdat ik geld nodig had. Ik heb een poging gewaagd om eerst Nederlands en vervolgens rechten te studeren in Groningen, maar dat ging me niet goed af en mijn vader draaide de geldkraan dicht. Hij zal wel in de Elsevier hebben gelezen dat je kinderen niet onbeperkt moest pamperen… Daar kan ik zelf ook nog wel wat van leren.
Alles wat een ondernemer in zijn werkzame leven kan tegenkomen, bén ik in de afgelopen kleine dertig jaar tegengekomen. Meer dan eens scheerde ik met mijn bedrijf langs de afgrond. Ik weet nog dat ik bij mijn start – heel goedbedoeld – allemaal van die boekjes kreeg. Ondernemen voor dummies. De tien grootste valkuilen voor een ondernemer. Ik heb ze allemaal gelezen. En toch ben ik in al die valkuilen getrapt, in sommige zelfs vaker. Zo maakte ik toen mijn bedrijf begon te groeien de fout iedereen die het schoonmaken een beetje zat was, een baan op kantoor te geven. Want dat snapte ik. Ik gun ál mijn medewerkers dat ze niet hun hele leven lang hoeven schoon te maken.
Het kostte me bijna de kop. Maar dat hoort erbij. Ondernemerschap draait niet om het voorkomen van fouten. Dan ben je een ambtenaar of bankier. Het gaat er juist om dat je léért van je fouten en na elke val weer opstaat en doorgaat. Dát is ondernemen. Ik geloof erin dat juist die valpartijen een ondernemer maken.
Ondanks mijn fouten sta ik hier. Waarschijnlijk juist daarom. Het was een pre, drie jaar geleden, toen MKB-Nederland een nieuwe voorzitter zocht. Ze zochten
iemand met de spreekwoordelijke poten nog in de klei. Ik wéét wat ondernemen is. Ik weet voor welke moeilijke dilemma’s je als ondernemer komt te staan. Hoe het is om ’s nachts wakker te liggen van de zorgen of het wel goed komt.
Lees hier het volledige portret van Jacco Vonhof: hoe een jongen van de ladder omhoogklom
Ik voel me nog steeds een glazenwasser. Zoals ik vroeger op mijn ladder stond en naar binnen keek bij de kantoren waarvan ik de ramen waste, zo kijk ik nu eigenlijk naar Den Haag; tot drie jaar terug voor mij een betrekkelijk onbekende wereld.
Ik sta voor mijn gevoel hoog op die ladder, kijk naar het comfort van de mensen die binnen zitten, en ben op dat moment de enige die het risico voelt. De enige die voelt wat er gebeurt als ik van die ladder af donder. De mensen die daar binnen zitten, hebben geen idee. Ondernemen in deze tijd is niet gemakkelijk. Het wordt ons ook niet makkelijk gemaakt. Met mij is het uiteindelijk goed gekomen, maar ik zeg u eerlijk: als ik in deze tijd een bedrijf had moeten starten, dan had het ook heel anders kunnen gaan.
Ik vraag me regelmatig af of er tussen al het Haagse beleid nog wel oog is voor de mens achter de cijfers. Maar misschien is dat als omhoog gevallen glazenwasser wel juist mijn taak: de beleidsmakers weer het zicht op de wereld geven door het glas helder te maken.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout