‘Bedrijfsleven moet ook maatschappelijke problemen aanpakken’

Bianca Tetteroo (55) is CEO van verzekeraar Achmea. Ze is altijd aan het werk en doet ook nog de personeelsplanning van het bedrijf van haar man.

1. U bent nu drieënhalf jaar CEO van Achmea. Wat hebt u meteen veranderd?

‘Ik zat al sinds 2015 in het bestuur. Dus de koers die we hadden uitgezet, heb ik voortgezet, met nadruk op ondernemerschap en innovatie. Ik heb in Zeist wel meteen het luxe en stille gebouw verlaten waar de raad van bestuur zat. Ik wilde af van eigen kamers en meer tussen de mensen zitten. Als ik nu een van de kamers verlaat, zie ik medewerkers. Je bent dan toch transparanter en opener.’

2. Achmea heeft een werkweek van 34 uur, maar zo’n werkweek zal u niet hebben?

‘Nee, ik ben hier vier of vijf dagen per week en ook veel avonden op pad, maar ik vind dat ook gewoon leuk om te doen. Al is de vrijdagavond wel heilig, dan ben ik thuis en werk ik echt niet. Die 34 uur positioneert ons wel goed op de arbeidsmarkt. Mensen willen de ruimte om andere dingen te doen. We zijn daarmee een aantrekkelijke werkgever en hebben lage verzuimcijfers.’

3. Mensen omschrijven u als een enorme workaholic, die nooit even op de bank zit en Netflix aanzet. Klopt dat?

‘Ik zit inderdaad nooit op de bank niets te doen. Dat kan ik gewoon niet. Ik heb altijd heel veel energie gehad, ben heel nieuwsgierig en doe veel. Als kind was ik altijd buiten en op zoek naar avontuur. Ik kijk overigens weleens naar Netflix, maar geen series. Dat kost te veel tijd.’

4. Uw voorganger, Willem van Duin, zei bij zijn afscheid dat hij in alle rust 40 procent van de voltijdbanen had geschrapt. Wat is uw plan?

‘Ik ben in 2009 bij Achmea begonnen en heb geleerd dat veranderen geen doel op zich is. Achmea is de laatste jaren gericht geweest op meer slagvaardigheid tonen aan de voorkant van het bedrijf. Aan de achterkant, de backoffice, wilden we tegelijkertijd meer synergie realiseren.

‘Achmea is sterk gegroeid door overnames. We hebben ervoor gezorgd dat we diverse sterke merken hebben. Zoals Centraal Beheer, Interpolis, FBTO en Zilveren Kruis. Onze uitdaging was om die achterkant goed te organiseren.

‘Daar hebben we nu één schadebedrijf, één pensioen- en levenbedrijf en één ziektekostenbedrijf. Vroeger had elk merk zijn eigen backoffice, nu is dat allemaal geconcentreerd in die drie bedrijven. Die voor schadeverzekeringen bijvoorbeeld werkt voor alle schademerken.

‘Nu willen we meer innovatie zien. Centraal Beheer was groot in schadeverzekeringen, maar doet nu ook veel in ­hypotheken, overlijdensrisicoverzekeringen en andere producten. Het merk wordt een platform waarop we meer kunnen aanbieden.’

5. Wilde u altijd al in de verzekeringen werken?

‘Nee, ik begon na mijn vwo meteen bij een voorloper van accountant Forvis Mazars voor een combinatie van werk en een studie accountancy. Later begon ik bij Fortis, in de verzekeringen. Naast dat werk volgde ik een opleiding aan Nyenrode. Ik heb zo de lange weg gevolgd van werken en studeren. Achteraf gezien past dat wel bij mij.

‘Als accountant krijg je heel snel een kijkje in de keuken van organisaties, van veevoederbedrijf tot ziekenhuis. Ik deed audits, maar ook overnames en onderzoek naar fraude. Bij Fortis merkte ik hoe relevant de verzekeringssector is. Want je bent er op momenten die belangrijk zijn voor klanten. Bij Achmea leerde ik dat je heel zuinig moet zijn met pensioengeld, en leerde ik het belang kennen van de b­eschikbaarheid van de zorg.’

6. U zit in de top. Hoe weet u wat er gebeurt in het bedrijf en in de samenleving?

‘Ik zoek dat geluid van buiten op, dat gaat inderdaad niet vanzelf. Ik praat veel met de grootzakelijke klanten. Eens in de zes weken hebben we een avond met vijftien grote klanten en dan praten we over maatschappelijke vraagstukken. Wat houdt hen bezig als werkgever? Wat moeten wij doen om die klanten sterker te maken? Ik luister dan vooral. Daar zitten mensen van grote bedrijven, maar ook van universiteiten en ziekenhuizen.

‘De gesprekken gaan over goed werkgeverschap, de klimaattransitie, technologie en polarisatie in de samenleving. We hebben bij Achmea ook de Generatiekamer. Iedere bestuurder neemt een zoon of dochter mee en dan kijken we met z’n allen naar een documentaire. Laatst ging die over Extinction Rebellion. Daarover gaan we in gesprek.

‘Verder maak ik elke week een Achmea-vlog voor de medewerkers. Ik was laatst in ons Amsterdamse kantoor en vond het daar zo leeg. Ik vroeg of dat nu goed is of niet. Daar reageren medewerkers dan op. Ik vind mezelf vrij benaderbaar.’

7. Afnemend vertrouwen is een maatschappelijk probleem. Wat doet u daaraan?

‘Wat we allemaal zien, is dat veel mensen het somber inzien en dat ze het vertrouwen in instituties en de politiek hebben verloren. Ik denk dat het aan ons is om dat vertrouwen terug te winnen. Zeker bij belangrijke vraagstukken als de pensioenhervorming hebben we een grote rol om dat goed te laten verlopen.

‘Als je sec naar de cijfers kijkt, dan gaat het helemaal niet slecht met Nederland, maar het gevoel is anders. Ik heb zelf twee bonusdochters van 19 en 21 jaar. En ook al komen ze uit een goed nest, de vraag is wel of ze zelfstandig een huis kunnen kopen. Dat houdt mensen bezig.

‘Je kunt alleen niet bij elk probleem naar de overheid kijken. We moeten als bedrijfsleven daar ook iets aan doen. Laatst hebben we gepraat over wat we nog meer kunnen doen aan schuldsanering. Je moet zorgen dat je mensen niet met tal van aanmaningen nog verder in de problemen brengt. Achmea is een coöperatie, we willen voor elkaar zorgen.’

8 In wat voor gezin groeide u op?

‘Ik kom uit een middenklassengezin, Mijn vader zat in de tuinbouw en werd later hovenier van de gemeente Teteringen. Hij was verantwoordelijk voor alle groenvoorziening daar. Mijn moeder was coupeuse en nog altijd is ze heel goed met naald en draad.

‘Ik kon werken en studeren altijd relatief makkelijk combineren. Ik ben geboren in Naaldwijk. De tuindersmentaliteit heeft me wel gevormd. Hard werken en gewoon blijven doen. Op mijn zevende verhuisden we naar Teteringen, bij Breda. Het was een heel warm gezin.

‘Mijn vader was veel meer thuis dan dat ik nu ben. Wij deden heel veel met z’n allen. We hadden geen auto en reisden op de fiets door het hele land. We fietsten zo naar Den Haag, waar nog veel familie woonde. Ik heb alle musea en pretparken van Nederland gezien. Topografisch weet ik waar alles ligt. Op mijn tiende gingen we voor het eerst naar het buitenland, naar Duitsland met de bus.’

9. U volgde een andere route dan veel CEO’s. Geen lid van het corps, geen universitaire opleiding. Hebt u dat gemist?

‘Nee, ik kan goed uit de voeten met een zakelijke omgeving. Ik heb alleen nooit dat studentenleven gehad, maar ben er ook nooit op aangesproken. Ik ben op­gevoed met de opdracht dat je iedereen gelijke kansen moet geven. Mijn vader stuurde ook mensen aan met een achterstand tot de arbeidsmarkt. Bij ons thuis werd met veel respect over die mensen gesproken. Ik kan daarom heel makkelijk acteren op alle niveaus en vind dat ook leuk.

‘Ik heb wel geleerd om te vertrouwen op mijn team. Ik houd ervan om door te pakken met alle energie die ik heb. Maar ik heb gemerkt dat je verder komt met de steun van het team. Ik doe dat dan hard en met mijn hart. Met mededogen en respect voor de persoon, maar ik ben ook duidelijk als het gaat om de doelstellingen en de prestaties.’

Uw man heeft drie woonwinkels. Adviseert u hem ook?

‘We geven elkaar advies. Het voorbereiden van speeches doen we vaak samen. Dan leg ik hem voor wat ik wil zeggen en schaaf dat bij op basis van zijn feedback. Ik maak de personeelsplanning voor zijn bedrijf. Hij heeft tien medewerkers. Een kleine human resources-rol is dat. Hij is een echt mensenmens. Ik ben meer van de resultaten.

‘Bij de loodgieter lekt het thuis ook weleens. Wij hoeven echt niet steeds nieuwe spullen uit de winkel. We hebben wel net een nieuwe bank besteld, want de oude stond er al elf jaar. Dus dat mocht wel een keer.

‘Mijn man wilde daar eerst niet echt tijd voor maken. Ik dreigde dat ik naar de concurrentie zou gaan. Dat hielp. Hij gaat soms ook mee naar Achmea-bijeenkomsten en ziet me dan optreden. Ik kan nogal resultaatgericht zijn. Hij ziet dat en laat me dat ook weten. Zegt bijvoorbeeld dat ik in gesprekken ook moet doorvragen. We zijn een goede combi.’

Wat komt na Achmea?

‘Ik ben nog heel druk hier. Mijn contract is vorig jaar met vier jaar verlengd. Ik merk wel dat het in mijn vriendenkring steeds vaker gaat over stoppen met werken en leuke reisjes maken. Maar ik maak nu ook leuke reisjes en doe leuke dingen, zoals skiën en zeilen. Alleen maar leuke dingen doen, hoeft voor mij niet. Ik wil relevant blijven.’

Schrijf u in voor onze middagnieuwsbrief

Met de gratis nieuwsbrief EW middag wordt u dagelijks bijgepraat met commentaren en achtergronden bij de belangrijkste nieuwsverhalen.