Zo gaat Maandag om met de krappe arbeidsmarkt

1. Misschien een wat rare vraag, maar wat doet een detacheerder eigenlijk?

‘Uitzenden en detacheren worden vaak op één hoop gegooid. Maar er is een belangrijk verschil. Bij uitzendwerk geldt: heb je gewerkt, dan krijg je betaald. Heb je niet gewerkt, dan krijg je niet betaald. Het zijn vaak heel korte opdrachten.

‘Detacheren is daarvan het tegenovergestelde. Wij nemen mensen aan die wij verwachten nodig te hebben voor toekomstige, langer lopende opdrachten. Ze krijgen bij ons altijd een ­salaris betaald. Ook als zij geen opdracht hebben. Dus wij zijn echt een werkgever voor onze professionals – zo noemen wij de mensen die we detacheren.’

2. Banen liggen voor het oprapen. Waarom zou iemand zich willen laten detacheren?

‘Mensen gebruiken het aan het begin van hun carrière om een goed beeld te krijgen van wat ze precies willen. Dat kan een rechtenstudent zijn die niet zeker weet of het de advocatuur wordt of iets anders.

‘Voor zo iemand is detacheren een mooie opstap, omdat die rechtenstudent bijvoorbeeld ook bij de gemeente als jurist zou kunnen werken. Zo kun je de mogelijkheden aftasten met langer lopende projecten. Dus niet van: een maandje hier zitten, en daarna weer daar. Het zijn opdrachten van een half jaar of misschien langer. Zo krijg je meer affiniteit met de mogelijkheden. En tegelijk heb je wel financiële zekerheid.

‘Ook voor mensen die al langer werken en meer ervaring hebben, biedt het een uitkomst. Zij kunnen overal in de keuken kijken en hun eigen kennis laten groeien. Vergeleken met een freelance-bestaan biedt het meer zekerheid en comfort, want wij zorgen voor de opdrachten.’

3. Er zijn strengere regels voor zelfstandigen in aantocht. Komen die straks bij u uit?

‘Je ziet dat mensen er wat gespannen van worden. En dat snap ik, want er is nog veel onduidelijkheid over de nieuwe regels. Maar zelfstandig ondernemen past ook een beetje bij de leefstijl die mensen kiezen. Ik vraag me daarom af of de overheid voor elkaar krijgt wat ze voor elkaar wil krijgen. Zelfregie vinden mensen belangrijk. Maar in antwoord op de vraag: we zien zeker dat zelfstandigen overwegen om over te stappen naar een vast contract bij ons.’

4 De arbeidsmarkt is krap. Hoe komt u aan mensen?

‘We proberen mensen al tijdens hun studie te interesseren voor een baan. Ik gaf net al het voorbeeld van de rechtenstudent. Die zal nooit hebben overwogen om zich bij een gemeente als jurist bezig te houden met vergunningverlening. Maar als je je daarin verdiept en de juiste begeleiding krijgt, dan is het gewoon een ontzettend leuke baan. Daarmee zijn onze recruiters bezig.

‘Een van onze recruiters sprak met een wiskundeleraar die via ons drie dagen per week werkt. Die leraar is in zijn vrije tijd een fanatiek sporter. “Waarom ga je je sportbevoegdheid niet halen?” zeiden we tegen hem. “Dan kun je ook als leraar gymnastiek aan de slag.” Dat heeft hij gedaan.

‘Wij kijken altijd naar de persoon zelf. Wat voor talent schuilt er in iemand? Hoe zorg je dat iemand zich verbreedt? We hebben veel mensen die meerdere ­opdrachten tegelijkertijd doen.’

5. Uw LinkedIn-profiel toont veel wisselingen van baan. Rusteloos of carrièretijger?

‘Het is vooral een lange carrière, zou ik willen zeggen. Op mijn zeventiende begon ik met werken, nadat ik mijn mavo en een toeristische opleiding had afgerond. Ik vond dat ik er wel klaar voor was. Jaren later kwam ik erachter dat het misschien toch wel beter was geweest om wat langer te studeren.

‘Ik kwam algauw terecht bij Planet Internet, dat net was overgenomen door KPN. Daar heb ik zes jaar gewerkt, maar er waren ongeveer twee reorganisaties per jaar. Dus had ik ongeveer elk half jaar een andere functie binnen het bedrijf.’

6. Hoe zag uw jeugd eruit?

‘Ik ben geboren in de Betuwe en kom uit een hard werkend, ondernemend gezin. Je moet werken voor je geld, was bij ons thuis altijd de mantra. Dus daar komt ook wel wat uit voort. Mijn zus en ik zijn allebei al op jonge leeftijd gaan werken.

‘Mijn moeder werkte in een juwelierszaak. Mijn vader schilderde olieplatforms, maar ook de bruggen van Rijkswaterstaat. Op zijn 53ste heeft hij samen met een compagnon een bedrijf overgenomen. Studeren kwam bij ons in de familie niet heel erg vaak voor. Ik had ook niet echt een voorbeeld van een neefje of een nichtje dat een studie deed. Het was allemaal heel praktisch. Gewoon werken. En dat heb ik vol energie gedaan.’

7. Sinds mei 2023 staat u aan het roer bij Maandag®, waar u in 2019 begon. Wat vond u een lastige beslissing?

‘In 2020 was het ook hier even paniek toen corona kwam. Maar vanuit de vestigingen kwam al snel het signaal dat we van de GGD een grote opdracht zouden krijgen. Wij hadden al ingangen bij de GGD. Daarvan hadden we enorm profijt. Er waren duizenden mensen nodig in verband met de tests en de vaccinaties. Ons bedrijf groeide er enorm hard door.

‘Gelukkig begon corona uit de maatschappij te verdwijnen. Je zag de omslag naar normaal. Ongeveer op dat moment werd ik CEO. Ik heb toen het besluit moeten nemen om diep naar beneden te gaan met de kosten. Want ik handel wel graag vóór de bocht, in plaats van ín de bocht. Als je dan nog moet bijsturen, vlieg je eruit. We moesten in ons denken terug naar normaal. Niet meer alles kon en mocht, we hebben toen zwaar op de kosten bespaard.

‘Door de GGD kwam er een ongelooflijke hoeveelheid werk op ons af. Maar daar bleken we helemaal niet goed op voorbereid. De slag dat we wel schaalbaar zijn, hebben we sinds vorig jaar ingezet. Het transformatieproces van IT-systemen ronden we dit jaar af. Dat zijn belangrijke besluiten geweest voor het bedrijf, om het ook in de toekomst een gezond bedrijf te laten zijn. Dat vindt de familie belangrijk. Winst op de korte termijn is zeker niet prio één.’

8. Welke rol speelt de familie Entjes in het bedrijf?

‘Rob Entjes heeft 35 jaar geleden Maandag® opgezet. Sinds vorig jaar hebben we een one-tier board (een raad van bestuur en raad van commissarissen ineen, red). Ik zit daarin als CEO. Rob zit erin en nog twee andere, niet-uitvoerende leden. Sinds dit jaar is ook de dochter van Rob actief in het bedrijf. De zoon was al wat langer actief. Beiden hebben een plek in de directie gekregen. Rob wil dat de volgende generatie ruim de tijd krijgt om haar rol vanuit de familie te vervullen.

‘Van de ervaring met de GGD hebben we veel geleerd en we hebben toen vrij snel het besluit genomen om te werken aan de efficiëntie van het bedrijf. Dat zijn de grote investeringen, waaraan zowel kansen als risico’s zitten. Dat zijn besluiten die ik met de board bespreek, en die ik niet in mijn eentje neem.’

9. Hoe verlopen de gesprekken met de familie?

‘Ik ben eindverantwoordelijk voor het bedrijf. In de board, waarin Rob ook zit, bespreken we eens per maand de belangrijkste strategische kansen en risico’s die we zien. We nemen er de belangrijkste besluiten. Daarnaast heb ik eens in de twee, drie weken overleg met Rob over van alles en nog wat.

‘Uiteindelijk, zeg ik altijd, is het zijn bedrijf. Hij is gelukkig begaan met veel zaken. En hij is heel belangrijk, het DNA van het bedrijf proef je bij hem, en bij zijn dochter en zoon. Dus het is handig om zaken af en toe te toetsen: past dit nog wel bij de cultuur? Soms hebben Rob en ik een verschil van inzicht over een bepaald besluit. Maar dan zegt Rob altijd: “Jij bent de CEO, jij gaat erover.” Veel mensen hebben als beeld bij een familiebedrijf dat je als CEO niks kunt en niks mag. Maar zo ervaar ik dat zeker niet.’

10. U roemt de ondernemende cultuur bij Maandag®. Gaat dat ook weleens mis?

‘In 2020 zijn we met uitzendwerk begonnen. Vorig jaar hebben we besloten dat het niet past bij ons. Iets in mensen zien en dat eruit halen, ze goed begeleiden en trainen – dat zijn wij. Maar dat past niet bij het uitzendmodel, omdat je marge dun is. Het is verkoopprijs min inkoopprijs en meer zit er niet tussen.

‘Het leek in 2020 slim om ermee te beginnen. Achteraf gezien hadden we er iets langer over moeten nadenken. Maar ook dat is typisch Maandag®. Zou het een goed idee kunnen zijn? Nou, laten we het dan maar gewoon proberen.’

11. Uw vader nam op zijn 53ste een bedrijf over. U hebt nu ongeveer die leeftijd. Plannen?

‘Voorlopig blijf ik CEO, dat is wel mijn doel. Maar in mijn carrière heb ik nooit een vastomlijnd plan gehad of een marsroute uitgestippeld. Mijn mantra is dat het gaat zoals het gaan moet, en je moet kansen pakken als ze voorbijkomen. Ik zit nu vol in deze positie als CEO en ik wil niet bezig zijn met de volgende stap.

‘Dat heb ik geleerd als freelancer: eerst afronden waar je mee bezig bent en dan pas aan de slag met de volgende ­opdracht.’