Ron Kosterman, economieredacteur van Elsevier, verbaast zich over belangrijke benoemingen bij toezichthouder Autoriteit Financiële Markten.
Aangeboden: ervaren journalist, schrijft over het internationale bedrijfsleven, topsalarissen, ondernemingsbestuur, interviewde vele tientallen CEO’s, beoordeelde strategieën. Voorzitter en kasbewaker van de vereniging van eigenaren van het huizencomplex waarin hij woont.
Rara wie is dat? Ikke dus. En ik vraag me af waarom minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem niet aan mij dacht toen hij toezichthouders zocht voor de AFM, de organisatie die op haar beurt toezicht houdt op financiële instellingen, bankiers, accountants en beursfondsen.
Topfunctie
Bij wie kwam hij wel uit? Bij Annemarie van Gaal, zakenvrouw (maar niet zo’n heel grote) en tv-maakster. Omdat ze, zo schreef Dijsselbloem op 8 juli aan de Tweede Kamer, ‘met haar betrokkenheid bij consumenten het perspectief van de consument en belegger inbrengt’.
Ze presenteert een programma over mensen in financiële nood die ze ook adviseert. Het lijkt toch wat mager voor zo’n topfunctie.
Nog gekker is de keuze voor Paul Rösenmoller, de vroegere GroenLinks-voorman en vakbondsbons. Hij is ook commissaris bij de NS. De dag nadat Dijsselbloem bekendmaakte dat Rosenmöller de oppertoezichthouder wordt bij de AFM, moest hij in de slag met de NS om ervoor te zorgen dat de onlangs vertrokken NS-baas Timo Huges niet al te veel geld meekrijgt. De commissarissen hadden dat niet goed geregeld.
Bij de NS is sprake van corruptie en gesjoemel met een aanbesteding. Eerder ging van alles mis rond de Fyra. Rosenmöller zat overal bij, maar kennelijk is dat geen bezwaar om hem de zo belangrijke baan bij de AFM te gunnen. Die AFM moet nochtans het goede voorbeeld geven in sectoren die Dijsselbloem helemaal wil schoonvegen.
Raar, Jeroen. Denk eens aan mij.
Elsevier nummer 29, 18 juli 2015