Wim van der Leegte (68) stapt op bij zijn geesteskind VDL Groep. Zijn kinderen nemen de leiding over. Het bedrijf moet voor altijd familiebedrijf blijven.
In zijn kamer, op de vensterbank achter zijn bureau, lagen in aluminiumfolie verpakte boterhammen. Die lagen daar elke dag, al 38 jaar, vertelde Wim van der Leegte in september 2004 in Elsevier. Zijn VDL Groep, met hoofdkantoor in Eindhoven, was toen al een imposant industrieel bedrijf: met een omzet van 800 miljoen euro en 4.700 medewerkers. ‘Onze corebusiness is geld verdienen,’ zei hij destijds.
Industrie
Of die boterhammen daar, elf jaar later, nog steeds elke dag liggen, is de vraag. Van der Leegte luncht ongetwijfeld ook wel eens elders. De VDL Groep groeide namelijk als kool door. Van der Leegte, die vandaag zijn afscheid als president-directeur van het familiebedrijf aankondigde, leidt nu een bedrijf met een omzet van 2,5 miljard euro en dik 10.000 werknemers.
Industrie in Nederland kan niet? Maak Van der Leegte niet boos. VDL maakte in 2014 met de productie van onder meer autobussen, veevoedermachines warmtewisselaars, veersystemen, brievenbussen en sigarenmachines een nettowinst van 104 miljoen euro. De Brabander heeft een groot Oranje-gevoel. De meeste van zijn toeleveranciers zijn van hier. ‘Ik verkoop niks in Japan, waarom zou ik dan van hen kopen?’
‘Familiedirectie’
Van der Leegte zat nog op de HTS toen hij in 1966 het bedrijf van zijn zieke vader, Metaalindustrie en Constructiewerkplaats P. van der Leegte, moest komen leiden. Hij stapt volgend jaar november op en is dan precies vijftig jaar de baas geweest. Zoon Willem (34) volgt hem op. Zijn andere zoon Pieter (45) en dochter Jennifer (35) komen ook in de hoofddirectie.
Het drietal zit nu nog in de zogeheten ‘familiedirectie’ van de VDL Groep. Van de vijf huidige leden van de hoofddirectie kwam niemand in aanmerking om de president-directeur op te volgen. Van der Leegte stelde zijn pensioen uit om zijn kroost te laten rijpen. In statuten zal worden vastgelegd dat het bedrijf altijd in handen van de familie blijft.
Toen Elsevier hem in mei 2012 sprak over de Nederlandse maakindustrie stond autofabriek Nedcar in het Limburgse Born voor de zoveelste keer op instorten en werd er naarstig gezocht naar een redder. Of dat niets voor hem was? Van der Leegte leek overvallen door de vraag, maar daarna begonnen zijn ogen te glimmen. Daar was hij kennelijk al mee bezig. Een paar maanden later beleefde Van der Leegte zijn finest hour, toen hij de overname van Nedcar aankondigde.