Bankverzekeraar SNS REAAL wordt genationaliseerd, de aandeelhouders en andere schuldeisers onteigend. Het is een noodzakelijke, zij het voorlopige oplossing.
Minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem (PvdA) en directeur Jan Sijbrand van De Nederlandsche Bank maakten vanochtend bekend dat de overheid SNS REAAL – de bank, de verzekeraar en de vastgoedtak – nationaliseert.
Bank en verzekeraar draaien aardig, maar de vastgoeddivisie, die jarenlang de gekste projecten financierde tegen de gekste voorwaarden, dreigde failliet te gaan en zo het hele bedrijf in haar val mee te sleuren.
Dat kan de overheid niet laten gebeuren. SNS REAAL is een systeembank. Als die failliet gaat, zou het hele Nederlandse financiële stelsel in gevaar kunnen komen. Die optie was er, helaas, dus niet.
Ideale oplossing
Er meldde zich bij SNS REAAL volgens Dijsselbloem ook geen andere overnamekandidaat met een goed plan. De ideale oplossing was daarmee van de baan: de overname van SNS REAAL door een solide buitenlandse bank die meteen een sterke speler op de Nederlandse bancaire markt zou worden.
Consumenten lijden nu al omdat er weinig concurrentie is tussen Rabobank enerzijds en ABN AMRO, ING en SNS REAAL anderzijds, die allemaal staatssteun ontvingen en zo in meer of mindere mate afhankelijk zijn van de Nederlandse overheid.
SNS REAAL moest dus worden gered. Goed is dat aandeelhouders en een deel van de obligatiehouders van het beursgenoteerde SNS REAAL worden onteigend: zij hebben de al te riskante strategie van de vastgoedtak jarenlang toegejuicht en krijgen nu het misgaat, terecht geen cent.
Duur?
Toch kost de redding geld: 3,7 miljard euro investeert de overheid in SNS REAAL. Duur? De staat zal de bank en verzekeraar zeker voor flinke bedragen kunnen verkopen.
Schimmig is hoe groot de risico’s zijn die met de vastgoedtak gepaard gaan: dáár zit het risico voor de staat, want nog steeds is niet duidelijk hoe groot de problemen precies zijn.
Zaak is nu dat de overheid snel werk maakt van het op orde krijgen van SNS REAAL. De bank moet spoedig in private handen komen. Wat de klanten van die banken – iedereen dus – het hardste treft, meer nog dan de kostprijs van alle staatssteun, is dat drie van de vier Nederlandse systeembanken onder controle staan van de staat.
Weinig concurrentie, lage spaarrentes en hoge hypotheekrentes zijn het gevolg. Consumenten zijn hoe dan ook de dupe.