De Europese Commissie drukte de Nederlandse overheid en de sociale partners, werkgevers en werknemers, gisteren met de neus op de harde feiten: een jaar lang akkoorden sluiten heeft voor de gezondheid van de overheidsfinanciën niets uitgehaald.
Sterker: die gezondheid holt verder achteruit, en nieuwe bezuinigingen dringen zich op.
Voorjaarsraming
De Europese Commissie presenteerde vrijdag zijn voorjaarsraming voor de economieën van de eurozone. Nederland staat er onveranderd slecht voor. Waar economen eerder uitgingen van een begrotingstekort van zo’n 3,3 tot 3,4 procent in 2013, voorziet eurocommissaris voor economie Olli Rehn nu een tekort van 3,6 procent in zowel 2013 als 2014.
De Europese Commissie doet op basis van zijn voorjaarsraming ‘aanbevelingen’ aan de eurolanden: als het tekort hoger is dan de 3 procent die eurolanden in het Stabiliteitspact afspraken, moet een land ingrijpen.
Voor Nederland was de boodschap van Rehn gisteren opvallend kordaat. In 2013 krijgen we respijt, maar in 2014 moet het tekort lager zijn dan 3 procent, was de boodschap.
Akkoorden
Nu was het precies deze voorjaarsraming door de Europese Commissie die twaalf maanden geleden aanleiding gaf tot het Lenteakkoord, en later ook een begrotingsakkoord, een Regeerakkoord, het sociaal akkoord en het zorgakkoord.
Al die akkoorden, waarbij zogenoemde bezuinigingen vooral bestonden uit lastenverzwaringen, hebben dus per saldo niets opgeleverd. Met een bruto binnenlands product van zo’n 620 miljard bedraagt het tekort in 2013 ruim 22 miljard euro. 0,6 procent eraf betekent bijna 4 miljard euro bezuinigen.
Meer consumeren
De komende weken moeten premier Mark Rutte (VVD) en zijn minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem (PvdA) aan Rehn uitleggen hoe ze dat willen gaan aanpakken. Met de strategie die Rutte eerder voor het land afkondigde – we moeten met z’n allen lekker veel gaan consumeren om de economie op gang te krijgen – komt hij ongetwijfeld niet weg – al was de renteverlaging van de ECB donderdag voor het consumeren een steun in de rug.
Er is eigenlijk maar één logische weg. Alle lastenverzwaringen – en de aankondiging ervan – hebben burgers en bedrijven zo de stuipen op het lijf gejaagd, dat de economie nog verder in het slop jaagt. De economie wordt niet kapotbezuinigd, zoals wel wordt geroepen, maar kapotbelast.
Om weer een gezond land te krijgen (dus niet alleen vanwege Brussel en zijn 3 procent) moet de overheid op de enorme overheid (de zorg!) bezuinigen, en economische hervormingen (de arbeidsmarkt!) doorvoeren, en en passant misschien zelfs lasten verlichten. Maar dat was twaalf maanden geleden ook al duidelijk.