Het is een goed plan om vermogen minder zwaar te belasten. Ook een verlaging van het toptarief van 52 naar 49 procent is een stap in de juiste richting. Maar ondernemers voelen zich gedupeerd door de voorstellen van de commissie-Dijkhuizen.
Een van de goede punten in de voorstellen voor een nieuw belastingstelsel, die deze week zijn gepresenteerd, is het plan om vermogen minder zwaar te belasten. Nu gaat de fiscus ervan uit dat spaarders en beleggers 4 procent rendement behalen, waarover zij 30 procent belasting betalen.
Rendement
Een rendement van 4 procent is niet reëel. De commissie onder leiding van bankier en oud-topambtenaar Kees van Dijkhuizen wil het vaste percentage vervangen door het vijfjaarsgemiddelde van de spaarrente. Het veronderstelde rendement zou dan uitkomen op 2,4 procent.
Zo staan er wel meer verstandige dingen in. Het plan om het, in internationaal perspectief, hoge Nederlandse toptarief te verlagen van 52 procent naar 49 procent is een stap in de juiste richting. Het is absurd dat werkende Nederlanders van elke euro die ze verdienen meer dan de helft moeten inleveren.
Bovenmodaal
Maar Nederlanders met wat vermogen of bovenmodaal inkomen moeten zich niet rijk rekenen. Alle voorstellen van de commissie samen moeten van het kabinet, dat opdracht gaf tot de studie, budgetneutraal zijn. Dat betekent dat ze de schatkist geen geld mogen kosten.
Er verandert niets aan de hoge belastingdruk in Nederland, die de laatste jaren door een reeks lastenverzwaringen van het kabinet alleen maar verder is toegenomen. Wat de commissie belastingbetalers met de ene hand geeft, neemt zij met de andere hand terug.
Ondernemers
Ondernemers voelen zich gedupeerd door de voorstellen. Zij moeten van de commissie meer belasting betalen, terwijl een belastingverlaging midden in crisistijd meer op zijn plaats zou zijn, zoals oud-staatssecretaris Willem Vermeend terecht opmerkte. Ondernemen moet beloond worden.
De vraag is wat het kabinet met de voorstellen gaat doen. Er is alle reden voor argwaan. De kans is reëel dat het kabinet selectief winkelt in het rapport, en het gebruikt als een catalogus waaruit nieuwe lastenverzwaringen gekozen kunnen worden. De belastingbetaler is dan nog verder van huis.