Verstandig dat de top van ABN AMRO afziet van de omstreden loonsverhoging. Maar de opstelling van de politiek is hypocriet.
Het is een wijs besluit van ABN AMRO om de loonsverhoging voor zes topmensen terug te draaien. De maatschappelijke onrust die het gevolg was van het extra loon – het ging om 100.000 euro per persoon – dreigde het vertrouwen van het publiek in de bank zwaar te beschadigen.
Maar dat is slechts één kant van deze rel. De loonsverhoging was niet illegaal. Ook PvdA-minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem gaf dat de afgelopen dagen zelf toe. De voorganger van Dijsselbloem, CDA’er Jan Kees de Jager, heeft er in het verleden namelijk mee ingestemd.
Zwaar middel
Dijsselbloem had achter de oude afspraken kunnen gaan staan, maar hij koos voor de aanval. Volgens de minister was het een kwestie van moraliteit. Om zijn zin te krijgen, zette hij een zwaar middel in: hij stelde de beursgang van de staatsbank uit. Dat had, zoals bekend, effect.
Die gang van zaken roept een ongemakkelijke vraag op. Wat zijn afspraken met politici in dit land eigenlijk waard? Nu gaat het om een loonsverhoging van een groepje bankiers met wie niemand medelijden heeft. Maar in algemene zin is het toch niet wenselijk dat ministers naar believen op afspraken terugkomen?
Het valt te hopen voor de schatkist dat de beursgang gewoon doorgaat. Die moet 15 miljard euro opleveren. Het kan niet de bedoeling zijn die inkomsten in de waagschaal te stellen vanwege een domme loonsverhoging van zes keer een ton.