Massale immigratie uit arme en instabiele landen is het importeren van armoede en onveiligheid. Activistische migratiewetenschappers en andere naïeve idealisten zouden nog raar staan te kijken als de wereld werkelijk van iedereen wordt
Vorig jaar kwamen er 626.710 asielzoekers naar de landen van de Europese Unie en daarbovenop een onbekend aantal ongeregistreerde binnenkomers. Een bescheiden deel van hen kwam per boot over de Middellandse Zee. Ongeveer 2 procent van die bootmigranten kwam daarbij om.
De recente opwinding over de migratie uit Afrika en Azië naar het Europese continent gaat, en dat is alleszins te begrijpen, vooral over hen die het niet levend haalden. Dit jaar waren het er al een kleine tweeduizend.
Daarbij worden de emoties overigens wel opgejaagd door de falsificatie dat het vooral mensen zou betreffen die door het oorlogsgeweld in landen als Syrië noodgedwongen een goed heenkomen zoeken in Europa. Het gaat eerder om emigranten uit Afrika, veelal uit West-Afrika, op zoek naar een beter inkomen. De risico’s van de overtocht zijn hun in globale zin bekend en worden veelal bewust genomen.
Vooral als zich weer een catastrofe voordoet met een volgepakte, wrakke vissersboot, schuiven migratiejuristen en migratiesociologen aan bij televisieprogramma’s. Het zijn vrijwel altijd wetenschappers van het activistische type. Onder de juristen is sinds jaar en dag Thomas Spijkerboer van de Vrije Universiteit populair bij de media.
En onder de sociale wetenschappers is er Hein de Haas, binnenkort hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Soms is er ook een live-verbinding met New York, waar dan de baas van een organisatie als Human Rights Watch aan het woord komt.
Gebagatelliseerd
Dergelijke deskundigen hebben gemeen dat ze altijd de schuld voor menselijke drama’s leggen bij de ontvangende landen – ‘Europa’ dus – en dat ze maatregelen van de Europese Unie steevast afdoen als zinloos of contraproductief. Al even steevast heet het dat de emigratie vanuit Afrika onafwendbaar is, of zelfs gunstig zou zijn. Tegelijkertijd wordt de omvang gebagatelliseerd.
Zo wordt vaak gezegd dat het de schuld van ‘Europa’ is dat mensen omkomen op de Middellandse Zee, omdat de mensensmokkel bestaat door het feit dat mensen geen andere weg hebben om naar Europa te komen.
Het is, soms wat verholen, altijd een pleidooi om de grenzen te openen. En, zegt zo’n man dan vanuit New York, waar gaat het helemaal om: honderdduizenden mensen op een bevolking van een half miljard in de Europese Unie?
Het is niet zo verrassend dat migratiedeskundigen pleiten voor meer migratie – want wat zou een migratiedeskundige zijn zonder migratie? Direct of indirect suggereren ze ook dat de wereld beter af zou zijn als het een grenzeloze wereld zou zijn, waar iedereen kan gaan en staan waar hij wil.
Het is een beetje zoals het lied van de band The Scene dat door de publieke omroep als lijflied is omarmd en zich heerlijk laat meezingen: ‘De wereld is van iedereen.’ Ook populair is de slogan ‘Geen mens is illegaal.’ Of: ‘Niemand kiest de plek voor zijn wieg.’
Verzorgingsstaten
Al die migratiedeskundigen en andere idealisten houden zich zelden bezig met de vraag wat de gevolgen zouden zijn van hun grenzeloze wereld. Het zou feitelijk het einde betekenen van de natiestaat, en al helemaal van royaal opgetuigde verzorgingsstaten als de onze. Die bestaan bij de gratie van het uitsluiten van het grootste deel van de wereld.
Een natiestaat die, zoals in Nederland, de helft van het inkomen van zijn inwoners afneemt, kan niet bestaan zonder zichzelf af te grenzen. De eersten die het zouden merken, zouden de volledig door de staat betaalde migratiedeskundigen van de Vrije Universiteit en de Universiteit van Amsterdam zijn. Zij zouden op straat komen te staan.
De bij de media zo populaire migratiedeskundigen en andere idealisten gaan volledig voorbij aan de al ruimschoots gebleken ontwrichtende werking van massale immigratie, al helemaal als het vooral mensen zonder noemenswaardige opleiding met een grote afstand tot ’s lands taal en cultuur betreft.
Massale immigratie, zeker uit arme en instabiele landen, is het importeren van armoede en onveiligheid. De rijksten zouden zich nog kunnen wapenen tegen de gevolgen van ongebreidelde immigratie, de armsten betalen de prijs. Activistische migratiewetenschappers en andere naïeve idealisten zouden nog raar staan te kijken als de wereld werkelijk van iedereen wordt, te beginnen in West-Europa.
Elsevier nummer 22, 30 mei 2015