Duitsland steunt, onder voorwaarden, het plan voor één Europees depositogarantiestelsel. Nederlandse banken betalen dan mee aan het vangnet voor miljoenen andere Europese spaarders. Dat is niet in het belang van Duitse en Nederlandse spaarders, schrijft Joris Heijn.
Het geeft een veilig gevoel: ook al gaat je bank failliet, je spaargeld krijg je – tot 100.000 euro – altijd terug. Dit vangnet, het depositogarantiestelsel, is bovendien goed voor de financiële gezondheid van het hele land. Spaarders hoeven niet direct bij het eerste negatieve nieuws over hun bank hun spaargeld weg te halen waardoor een bankrun ontstaat, die tot het omvallen van een bank kan leiden.
DSB
De vele duizenden Nederlanders met spaargeld bij DSB en Icesave kwamen door het Nederlandse depositogarantiestelsel tijdens de kredietcrisis met de schrik vrij. Hun bank ging failliet, maar zij kregen hun geld toch terug, betaald door de andere Nederlandse banken.
Lees ook: Heeft de bank voldoende buffers?
Maar de Nederlandse regering is sceptisch om dit garantiestelsel te vervangen door één gezamenlijk Europees stelsel – en terecht. Nederlandse banken, die 370 miljard euro Nederlands spaargeld beheren, fungeren dan als vangnet voor Griekse en Italiaanse banken.
Zwakke broeders
Het is dan ook een slecht teken dat Duitsland, dat net als Nederland sceptisch was, gezwicht lijkt voor de druk van minder sterke Europese broeders. De sociaal-democratische minister van Financiën Olaf Scholz spreekt zich in een ingezonden brief in de Financial Times met enkele mitsen en maren uit voor een Europees depositogarantiestelsel.
Het grootste pijnpunt van de eurozone is nog altijd de dodelijke omhelzing van nationale banken en nationale overheden in vooral Zuid-Europa. Italiaanse banken hebben zichzelf volgepropt met stapels Italiaanse staatsobligaties. Komt de overheid in de problemen, dan slepen zij de banken mee, en andersom. En als het misgaat, kunnen ze elkaar niet meer redden, en worden de garanties op Italiaans spaargeld een wassen neus. Een recept voor drama: failliete banken, verdampt spaargeld en mogelijk een vertrek uit de eurozone.
Solidariteit
De oplossing waar de Duitsers zich nu achter scharen: als je afspreekt elkaars spaarders te redden met één garantiestelsel, hoeven beleggers zich geen zorgen meer te maken over Europese probleemlanden en kan het vertrouwen in de muntunie toenemen. Maar een vangnet kan natuurlijk nooit een vervanging zijn voor gezonde banken en gezonde overheidsfinanciën.
Duitsland zal dan ook duidelijk moeten zijn: zolang er eurolanden zijn die hun financiën niet op orde hebben, kan er niet om extra solidariteit van andere Europeanen worden gevraagd. En als de Italiaanse banken gezond zijn, verdwijnen de zorgen over een vangnet vanzelf.